Απόγνωση, Τιμωρία, Ναυάγιο, Χρεωκοπία, ξανά Δραχμή
Τις τελευταίες εβδομάδες, τόσο πριν τις
εθνικές εκλογές της 6.5.2012 όσο κυρίως και μετά από αυτές και την
αδυναμία ο τόπος να αποκτήσει Κυβέρνηση οι λέξεις Απόγνωση, Τιμωρία,
Ναυάγιο,
Χρεωκοπία,
ξανά
Δραχμή, κυριαρχούν στο μυαλό και καταγράφονται στη συμπεριφορά, θα
τολμούσα να πω, όλων των Ελλήνων, αλλά
και στα γραφόμενα, προβαλλόμενα και
συζητούμενα στα ΜΜΕ. Αναμφίβολα τα προαναφερόμενα εκφράζουν τις
σκέψεις και τα συναισθήματα των περισσοτέρων απλών ανθρώπων και πολιτών αυτής
της χώρας, η οποία έχει φτάσει να αιωρείται στο χείλος της καταστροφής, αν ήδη δεν
το έχει υπερβεί.
Μέσα σε αυτό το περιβάλλον, αναρωτιέται κάθε
λογικά σκεπτόμενος άνθρωπος πώς οι «ταγοί» της πατρίδας μας δεν μπορούν
να δουν καθαρά, να σκεφτούν σωστά και το κυριότερο να πράξουν αποτελεσματικά τα
όσα πρέπει για το καλό της Ελλάδας και του ελληνικού λαού. Να
εφαρμόσουν δηλαδή αυθόρμητα αυτό που πριν όχι και πολλά χρόνια διατυπώθηκε με
το γνωστό «Για την Ελλάδα ρε γαμώτο».
Εύκολα και χωρίς σκέψη και κυρίως χωρίς ευθύνη
τα
πολιτικά κόμματα, με τις θέσεις και αντιθέσεις τους, έχουν παραμερίσει το αυτονόητο και πρακτικά ορθό,
σύμφωνα με το ευρωπαϊκό περιβάλλον, στο οποίο η Πατρίδα μας βρίσκεται χρόνια
τώρα και οδηγούν τον κόσμο στην απόγνωση ή ακόμα χειρότερα στην απερίσκεπτη
εκδίκηση, κυρίως προς τα υπεύθυνα επί πολλές δεκαετίες επαναλαμβανόμενα στην εξουσία δύο μεγάλα κόμματα,
για τις πράξεις ή παραλείψεις τους. Τούτη
την πραγματικά ύστατη στιγμή, ενόψει του μεγάλου κινδύνου, θα πρέπει να
λειτουργήσουν όλοι μαζί συλλογικά και με ομαδικό πνεύμα προ των μεγάλων
δυσεπίλυτων προβλημάτων της χώρας και να
βρουν ρεαλιστικές λύσεις ώστε να ληφθούν μέτρα που θα είναι εφικτά από κάθε
άποψη και να πάψει ο καθένας με τις θέσεις και τις απόψεις του να συμμετέχει
σε μια ανούσια «συνομιλία κουφών».
Με τις υπάρχουσες συνθήκες δεν διαφαίνεται υπεύθυνη λύση,
καθόσον για την επίλυση κάθε προβλήματος
απαιτείται η συνεισφορά τόσο αυτών που το δημιούργησαν, αφού φυσικά το καταλάβουν, όσο και ικανών
ανθρώπων, οι οποίο θα μπορούν να βρουν εφικτή και βιώσιμη λύση, παίρνοντας τα κατάλληλα μέτρα χωρίς προκαταλήψεις και
στερεότυπα. Ωστόσο, δεν φαίνεται οι «παροικούντες εν Ιερουσαλήμ»,
δηλαδή τα ΥΠΑΡΧΟΝΤΑ παλαιά αλλά και νέα πολιτικά κόμματα να έχουν την ικανότητα
ή και τη δύναμη να το πράξουν. Για την αντιμετώπιση της κρίσιμης αυτής
κατάστασης χρειάζεται μια ΥΠΕΡΚΟΜΜΑΤΙΚΗ ΕΘΝΙΚΗ ΛΥΣΗ που προϋποθέτει ΥΠΕΡΒΑΣΕΙΣ
και κυρίως ΠΑΤΡΙΩΤΙΣΜΟ.
Δεν μπορείς να περιμένεις από τον ελληνικό λαό να δώσει αντικειμενική
λύση μέσω της ψήφου του, όταν δύο χρόνια
τώρα βιώνει τη δυσβάστακτη, «παρανοϊκή»
και εν πολλοίς αυθαίρετη, επιλεκτική και αιφνίδια υπέρ – φορολογία, καθώς και
τις μειώσεις μισθών και συντάξεων και από την άλλη να ερμηνεύεις το εκλογικό αποτέλεσμα
κατά το πώς σε βολεύει.
Όταν όλα τα κόμματα είναι οι κατεξοχήν εκφραστές
ηγεμονικών τρόπων άσκησης της εξουσίας μέσω
οπαδών, μελών και ψηφοφόρων τους, δεν μπορείς να θέλεις να ξεπηδήσουν Ηγέτες
που αντικειμενικά θα κατανοούν τα δεδομένα και με αποτελεσματικότητα θα μπορούν
να πετύχουν το στόχο τους, κατορθώνοντας ταυτόχρονα να ενεργοποιήσουν όλες τις δυνάμεις, ανθρώπους
και μέσα στην επίτευξή τους. Αυτό την παρούσα στιγμή, με τα υπάρχοντα
πρόσωπα και κόμματα και κυρίως τη συμπεριφορά τους, φαντάζει ανέφικτο και
ουτοπικό.
Ειλικρινά, με την επιβεβαιωμένη εκ του
αποτελέσματος χρεωκοπία του πολιτικού μας συστήματος διακυβέρνησης, δυσκολεύομαι
να μπορέσω να διακρίνω σταθερές που θα βοηθήσουν
να προσανατολίσουν τις επιλογές και τη δράση μας και να μας βγάλουν από το
πρόβλημα.
Δυσκολεύομαι να δω πώς θα μπορέσει η Χώρα να ορθοποδήσει χωρίς να τίθενται από όλους τους υποψήφιους ΚΥΒΕΡΝΗΤΕΣ, εκ των όσων
ακούμε και βλέπουμε, ρεαλιστικοί στόχοι που θα εξασφαλίσουν τη δέσμευση όλων, ανεξάρτητα
των Ελλήνων, διοικούντων και διοικουμένων, δυνατών και αδύνατων, που θα
λαμβάνουν υπόψη τις πραγματικές δυνατότητες του κάθε Έλληνα και κυρίως θα
διαθέτουν ειλικρινή διάθεση ΥΠΕΡΒΑΣΗΣ με μοναδικό κριτήριο το ΕΘΝΙΚΟ ΣΥΜΦΕΡΟΝ,
που αν επιτευχθεί θα διασφαλίσει και το ΑΤΟΜΙΚΟ ΣΥΜΦΕΡΟΝ όλων μας.
Δυσκολεύομαι να μετρήσω το μέγεθος της επιτελούμενης και
συνεχιζόμενης συμφοράς για την Ελλάδα αλλά
και κάθε Έλληνα και κυρίως τους νέους μας, αν η χώρα
βρεθεί ξανά στη δραχμή με υποτίμηση έναντι του Ευρώ της τάξης του 65%, με έτι περαιτέρω περικοπές μισθών και συντάξεων, με το δραστικό
περιορισμό της αγοραστικής δύναμης του καθενός μας, με το μεγάλο πληθωρισμό που
θα ακολουθήσει και θα υπερβεί, σύμφωνα με τους ειδικούς, το 35%, με την ανεργία
να ξεπερνά το 30% και βεβαίως τα από
κάθε άποψη «αστρονομικά» πλέον για τις δυνατότητες σχεδόν των περισσοτέρων Ελλήνων
νέα τραπεζικά επιτόκια δανεισμού που θα προκύψουν.
Δυσκολεύομαι να δω
στο «τούνελ του χρόνου» που βρισκόμαστε πόσα πολλά χρόνια θα πρέπει να περάσουν
για να έρθει η χώρα ξανά στα «ίσια της» και να
πάρει το δρόμο προς την ανάπτυξη, την πρόοδο και την ΕΥΗΜΕΡΙΑ.
Για το τι θα μπορούσε να γίνει και τι έγινε δεν υπάρχει
πλέον νόημα να ασχολείται κανείς. Αυτό που πρέπει
να κάνουμε είναι να δούμε μπροστά χωρίς πολιτικές και άλλες «παρωπίδες» αλλά
ταυτόχρονα να κοιτάξουμε και γύρω μας. Να διαπιστώσουμε αν είμαστε μόνοι ή μαζί
με άλλους ώστε να καταλάβουμε πώς θα πορευτούμε πλέον. Το μαζί ή μόνοι είναι
καθοριστικό και τούτο γιατί τα δεδομένα και οι δυνατότητες είναι εντελώς διαφορετικές.
Εμείς οι Πρόσκοποι έχουμε μάθει να δουλεύουμε μαζί, ΟΜΑΔΙΚΑ. Ακόμα και αν έχουμε διαφορετικές απόψεις, γνώσεις και δυνατότητες, έχουμε
μάθει να σεβόμαστε τους κανόνες και τις διαδικασίες και να συμφωνούμε στο
στόχο, να μοιράζουμε τη δουλεία και το κυριότερο να δεσμευόμαστε στην πράξη για
ό,τι αναλάβουμε και να το κάνουμε και
μάλιστα όσο καλύτερα γίνεται. Απλά βήματα που όμως φαίνονται γιγαντιαία,
ίσως και αδύνατα, για τους σημερινούς πολιτικούς
της Ελλάδας.
Αντί οι πολιτικοί μας να επιδιώκουν κομματική
αυτοδυναμία, ναι ή όχι στο μνημόνιο, μέσα ή έξω στην Ευρωπαϊκή Ένωση και να
προσπαθούν με τους λόγους τους και τα προγράμματα τους που συνήθως μένουν στα
χαρτιά, να πείσουν για την ορθότητα των απόψεων - θέσεων και των μετεκλογικά
επιλογών τους, είναι καλύτερο ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ να ΟΜΟΝΟΗΣΟΥΝ στο τι πραγματικά τούτη
τη στιγμή χρειάζεται η Ελλάδα.
Η Ελλάδα χρειάζεται ρεαλισμό, πατριωτισμό, υπευθυνότητα,
συνεργασία και ΕΝΟΤΗΤΑ. Όχι κομματικές παρατάξεις μέσα σε
«Σινικά Τείχη» αλλά «Παίκτες» στην ΙΔΙΑ ΟΜΑΔΑ που ο καθένας μπορεί να
κάνει κάτι σωστά και υπεύθυνα. Όπως στην ΠΡΟΣΚΟΠΙΚΗ ΕΝΩΜΟΤΙΑ κάθε
μέλος έχει ένα ρόλο για την καλή λειτουργία και δράση της Ενωμοτίας για την
επίτευξη των στόχων και επιδιώξεων της.
Όταν όλα γύρω «γκρεμίζονται» πρέπει να σταθούμε δυνατοί
και ενωμένοι. Έτσι θα τονωθεί η αυτοπεποίθησή μας,
θα αντλήσουμε δύναμη ο ένας από τον άλλο. Μαζί όλοι, έστω και αν ο ένας δεν βρίσκει
στον άλλο όλα όσα θα επιθυμούσε. Ο κίνδυνος είναι δεδομένος και σαρωτικός για
όλους ,κόμματα, επιχειρήσεις, οργανισμούς, κάθε άνθρωπο τούτης της Χώρας
ανεξαρτήτως ηλικίας.
Τούτο θα μπορέσει να γίνει,
θα έπρεπε να είχε γίνει, με μια
ΥΠΕΡΚΟΜΜΑΤΙΚΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ, με
ΣΥΛΛΟΓΙΚΗ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗ στο πνεύμα και τις αρχές της «συλλογικής ηγεσίας»
με ή χωρίς πολιτικούς ή προσωπικότητες ή και τους δύο, δεν έχει μεγάλη σημασία.
Αυτό που έχει σημασία είναι να διαθέτει ΥΠΕΥΘΥΝΗ ΗΓΕΣΙΑ, συμφωνία
ΟΛΩΝ στα συστατικά στοιχεία της ΛΥΣΗΣ του ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ
και στα ΒΗΜΑΤΑ που θα πρέπει να γίνουν με ακρίβεια, υπευθυνότητα και δέσμευση
στο χρόνο και το αποτέλεσμα. Μας
χρειάζεται αυτό που λένε οι ειδικοί μικρές «γρήγορες νίκες» (quick wins), ώστε να τονωθεί η αυτοπεποίθησή μας και να ενισχυθεί
η χαμένη δύναμή μας.
Μας χρειάζεται να ξανά λειτουργήσει η Ελλάδα αποτελεσματικά όπως εμείς στους Προσκόπους ξέρουμε και κάνουμε. Δηλαδή να εφαρμόσει σωστά το «ΣΥΣΤΗΜΑ ΚΑΤ’ ΕΝΩΜΟΤΙΕΣ» με:
- · ΔΥΝΑΤΕΣ ΕΝΩΜΟΤΙΕΣ (κόμματα) που ξέρουν τη δουλειά τους,
- · Σωστή λειτουργία ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΤΙΜΗΣ (Βουλή) που δεσμεύεται σε ένα ΚΩΔΙΚΑ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑΣ & ΔΡΑΣΗΣ (Σύνταγμα, Σταθερό Νομικό Περιβάλλον),
- · ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΗ ΗΓΕΣΙΑ (Κυβέρνηση & Κόμματα) που βλέπει μακριά και συνδυάζει την επίτευξη των στόχων με τις ανάγκες και την ευημερία του Λαού (Ομάδα) και βεβαίως εξασφαλίζει τις προϋποθέσεις για την πρόοδο του κάθε πολίτη (άτομο) που ζει με σύνεση και νοικοκυρεμένα στον τόπο αυτό.
Αν όλα αυτά λειτουργήσουν
με ΠΡΟΣΚΟΠΙΚΗ ΑΥΤΟΠΕΙΘΑΡΧΙΑ, ίσως
καταφέρουμε να εκλογικεύσουμε τον κίνδυνο, να περιορίσουμε την ψυχολογική
αναστάτωση και αγωνία, να ξανά διακρίνουμε και να επικεντρωθούμε σε σταθερές,
ώστε να ζήσουμε την ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑ μας με
μετρήσιμες παραμέτρους που θα μπορούν με σύνεση και λογική να την
αντιμετωπίσουν και κυρίως αυτή να γίνει για ΟΛΟΥΣ ΜΑΘΗΜΑ ΖΩΗΣ για να
ΒΓΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΗ ΔΥΣΚΟΛΗ ΘΕΣΗ.
Είθε!;
ΧΜΛ, 31.5.2012
Αποσπάσματα ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ «Ελλάδα...
είμαι σε δύσκολη θέση!»
Το «Ελλάδα...είμαι σε δύσκολη
θέση» είναι ένα μεγάλου μήκους ντοκιμαντέρ με σκηνοθέτη τον Σεραφείμ
Ντούσια, μεταπτυχιακό φοιτητή του National Film and Television School της
Αγγλίας.
Η θεματολογία του ντοκιμαντέρ
δεν είναι η οικονομική κρίση που αντιμετωπίζει η Ελλάδα ή οποιαδήποτε άλλη χώρα
του κόσμου. Σήμερα οι καταστάσεις στην Ελλάδα, όπως οι περισσότεροι από
εσάς γνωρίζετε, οδηγούν τους πολίτες της σε ένα μονόδρομο με αβέβαιο μέλλον και
κυρίως το μέλλον των νέων ανθρώπων. Ο καταιγισμός από τα ΜΜΕ και τις
ενημερωτικές εκπομπές που μονοπωλούν την συζήτηση για την οικονομική κατάσταση
της Ελλάδας και οι ομιλίες των πολιτικών παραπλανούν τον κόσμο από το
σημαντικότερο πρόβλημα που πρέπει να αντιμετωπιστεί... τους νέους που η φωνή
τους δεν ακούγεται!...
…Για αυτόν ακριβώς το λόγο έχει
διαμορφωθεί η επίσημη ιστοσελίδα του ντοκιμαντέρ: www.elladaeimaisedyskolithesi.com όπως επίσης και η σελίδα της στο Facebook: http://www.facebook.com/GreeceIamfacingtaxingtimes
…Οι
αρχαίοι ημών πρόγονοι σκόρπιζαν το φως σε ολόκληρο το κόσμο, γιατί όμως ο
σημερινός Έλληνας δεν κρατάει καν ένα κερί?
Ομάδα Παραγωγής
