ΕΛΛΑΔΑ 2012 - Σε Δύσκολη Θέση…

Απόγνωση, Τιμωρία, Ναυάγιο, Χρεωκοπία, ξανά Δραχμή

Τις τελευταίες εβδομάδες, τόσο πριν τις εθνικές εκλογές της 6.5.2012 όσο κυρίως και μετά από αυτές και την αδυναμία ο τόπος να αποκτήσει Κυβέρνηση οι λέξεις Απόγνωση, Τιμωρία, Ναυάγιο, Χρεωκοπία, ξανά Δραχμή, κυριαρχούν στο μυαλό και καταγράφονται στη συμπεριφορά, θα τολμούσα να πω, όλων των Ελλήνων,  αλλά και στα γραφόμενα, προβαλλόμενα  και συζητούμενα στα ΜΜΕ. Αναμφίβολα τα προαναφερόμενα εκφράζουν τις σκέψεις και τα συναισθήματα των περισσοτέρων απλών ανθρώπων και πολιτών αυτής της χώρας, η οποία έχει φτάσει να αιωρείται στο χείλος της καταστροφής, αν ήδη δεν το έχει υπερβεί.

Μέσα σε αυτό το περιβάλλον, αναρωτιέται κάθε λογικά σκεπτόμενος άνθρωπος πώς οι «ταγοί» της πατρίδας μας δεν μπορούν να δουν καθαρά, να σκεφτούν σωστά και το κυριότερο να πράξουν αποτελεσματικά τα όσα πρέπει για το καλό της Ελλάδας και του ελληνικού λαού. Να εφαρμόσουν δηλαδή αυθόρμητα αυτό που πριν όχι και πολλά χρόνια διατυπώθηκε με το γνωστό «Για την Ελλάδα ρε γαμώτο».

Εύκολα και χωρίς σκέψη και κυρίως χωρίς ευθύνη τα πολιτικά κόμματα, με τις θέσεις και αντιθέσεις τους, έχουν  παραμερίσει το αυτονόητο και πρακτικά ορθό, σύμφωνα με το ευρωπαϊκό περιβάλλον, στο οποίο η Πατρίδα μας βρίσκεται χρόνια τώρα και οδηγούν τον κόσμο στην απόγνωση ή ακόμα χειρότερα στην απερίσκεπτη εκδίκηση, κυρίως προς τα υπεύθυνα επί πολλές δεκαετίες  επαναλαμβανόμενα στην εξουσία δύο μεγάλα κόμματα,  για τις πράξεις ή παραλείψεις τους. Τούτη την πραγματικά ύστατη στιγμή, ενόψει του μεγάλου κινδύνου, θα πρέπει να λειτουργήσουν όλοι μαζί συλλογικά και με ομαδικό πνεύμα προ των μεγάλων δυσεπίλυτων  προβλημάτων της χώρας και να βρουν ρεαλιστικές λύσεις ώστε να ληφθούν μέτρα που θα είναι εφικτά από κάθε άποψη και να πάψει ο καθένας με τις θέσεις και τις απόψεις του να συμμετέχει σε μια ανούσια «συνομιλία κουφών».

Με τις υπάρχουσες συνθήκες  δεν διαφαίνεται  υπεύθυνη λύση, καθόσον για την επίλυση κάθε  προβλήματος απαιτείται η συνεισφορά τόσο αυτών που το δημιούργησαν,  αφού φυσικά το καταλάβουν, όσο και ικανών ανθρώπων, οι οποίο θα μπορούν να βρουν εφικτή και βιώσιμη λύση, παίρνοντας  τα κατάλληλα μέτρα χωρίς προκαταλήψεις και στερεότυπα. Ωστόσο, δεν φαίνεται οι «παροικούντες εν Ιερουσαλήμ», δηλαδή τα ΥΠΑΡΧΟΝΤΑ παλαιά αλλά και νέα πολιτικά κόμματα να έχουν την ικανότητα ή και τη δύναμη να το πράξουν. Για την αντιμετώπιση της κρίσιμης αυτής κατάστασης χρειάζεται μια ΥΠΕΡΚΟΜΜΑΤΙΚΗ ΕΘΝΙΚΗ ΛΥΣΗ που προϋποθέτει ΥΠΕΡΒΑΣΕΙΣ και κυρίως ΠΑΤΡΙΩΤΙΣΜΟ.

Δεν μπορείς να περιμένεις από τον ελληνικό λαό να δώσει αντικειμενική λύση μέσω  της ψήφου του, όταν δύο χρόνια τώρα βιώνει  τη δυσβάστακτη, «παρανοϊκή» και εν πολλοίς αυθαίρετη, επιλεκτική και αιφνίδια υπέρ – φορολογία, καθώς και τις μειώσεις μισθών και συντάξεων και από την άλλη να ερμηνεύεις το εκλογικό αποτέλεσμα κατά το πώς σε βολεύει.

Όταν όλα τα κόμματα είναι οι κατεξοχήν εκφραστές ηγεμονικών τρόπων άσκησης της εξουσίας μέσω οπαδών, μελών και ψηφοφόρων τους, δεν μπορείς να θέλεις να ξεπηδήσουν Ηγέτες που αντικειμενικά θα κατανοούν τα δεδομένα και με αποτελεσματικότητα θα μπορούν να πετύχουν το στόχο τους, κατορθώνοντας ταυτόχρονα να  ενεργοποιήσουν όλες τις δυνάμεις, ανθρώπους και μέσα στην επίτευξή τους. Αυτό την παρούσα στιγμή, με τα υπάρχοντα πρόσωπα και κόμματα και κυρίως τη συμπεριφορά τους, φαντάζει ανέφικτο και ουτοπικό.

Ειλικρινά, με την επιβεβαιωμένη εκ του αποτελέσματος χρεωκοπία του πολιτικού μας συστήματος διακυβέρνησης, δυσκολεύομαι να μπορέσω να διακρίνω  σταθερές που θα βοηθήσουν να προσανατολίσουν τις επιλογές και τη δράση μας και να μας βγάλουν από το πρόβλημα.

Δυσκολεύομαι να δω πώς θα μπορέσει η Χώρα να ορθοποδήσει χωρίς να τίθενται από όλους τους υποψήφιους ΚΥΒΕΡΝΗΤΕΣ, εκ των όσων ακούμε και βλέπουμε, ρεαλιστικοί στόχοι που θα εξασφαλίσουν τη δέσμευση όλων, ανεξάρτητα των Ελλήνων, διοικούντων και διοικουμένων, δυνατών και αδύνατων, που θα λαμβάνουν υπόψη τις πραγματικές δυνατότητες του κάθε Έλληνα και κυρίως θα διαθέτουν ειλικρινή διάθεση ΥΠΕΡΒΑΣΗΣ με μοναδικό κριτήριο το ΕΘΝΙΚΟ ΣΥΜΦΕΡΟΝ, που αν επιτευχθεί θα διασφαλίσει και το ΑΤΟΜΙΚΟ ΣΥΜΦΕΡΟΝ όλων μας.

Δυσκολεύομαι να μετρήσω το μέγεθος της επιτελούμενης και συνεχιζόμενης  συμφοράς για την Ελλάδα αλλά και κάθε Έλληνα και κυρίως τους νέους μας, αν η χώρα βρεθεί ξανά στη δραχμή με υποτίμηση έναντι του Ευρώ της τάξης του 65%,  με έτι περαιτέρω  περικοπές μισθών και συντάξεων, με το δραστικό περιορισμό της αγοραστικής δύναμης του καθενός μας, με το μεγάλο πληθωρισμό που θα ακολουθήσει και θα υπερβεί, σύμφωνα με τους ειδικούς, το 35%, με την ανεργία να ξεπερνά το 30%  και βεβαίως τα από κάθε άποψη «αστρονομικά» πλέον για τις δυνατότητες σχεδόν των περισσοτέρων Ελλήνων νέα τραπεζικά επιτόκια δανεισμού που θα προκύψουν.

Δυσκολεύομαι  να δω στο «τούνελ του χρόνου» που βρισκόμαστε πόσα πολλά χρόνια θα πρέπει να περάσουν για να έρθει η χώρα ξανά στα «ίσια της» και να πάρει το δρόμο προς την ανάπτυξη, την πρόοδο και την ΕΥΗΜΕΡΙΑ.

Για το τι θα μπορούσε να γίνει και τι έγινε δεν υπάρχει πλέον νόημα να ασχολείται κανείς. Αυτό που πρέπει να κάνουμε είναι να δούμε μπροστά χωρίς πολιτικές και άλλες «παρωπίδες» αλλά ταυτόχρονα να κοιτάξουμε και γύρω μας. Να διαπιστώσουμε αν είμαστε μόνοι ή μαζί με άλλους ώστε να καταλάβουμε πώς θα πορευτούμε πλέον. Το μαζί ή μόνοι είναι καθοριστικό και τούτο γιατί τα δεδομένα και οι δυνατότητες είναι  εντελώς διαφορετικές.

Εμείς οι Πρόσκοποι έχουμε μάθει να δουλεύουμε μαζί, ΟΜΑΔΙΚΑ. Ακόμα και αν έχουμε διαφορετικές απόψεις, γνώσεις και δυνατότητες, έχουμε μάθει να σεβόμαστε τους κανόνες και τις διαδικασίες και να συμφωνούμε στο στόχο, να μοιράζουμε τη δουλεία και το κυριότερο να δεσμευόμαστε στην πράξη για ό,τι αναλάβουμε  και να το κάνουμε και μάλιστα όσο καλύτερα γίνεται. Απλά βήματα που όμως φαίνονται γιγαντιαία, ίσως και αδύνατα,  για τους σημερινούς πολιτικούς της Ελλάδας.

Αντί οι πολιτικοί μας να επιδιώκουν κομματική αυτοδυναμία, ναι ή όχι στο μνημόνιο, μέσα ή έξω στην Ευρωπαϊκή Ένωση και να προσπαθούν με τους λόγους τους και τα προγράμματα τους που συνήθως μένουν στα χαρτιά, να πείσουν για την ορθότητα των απόψεων - θέσεων και των μετεκλογικά επιλογών τους, είναι καλύτερο ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ να ΟΜΟΝΟΗΣΟΥΝ στο τι πραγματικά τούτη τη στιγμή χρειάζεται η Ελλάδα.

Η Ελλάδα χρειάζεται ρεαλισμό, πατριωτισμό, υπευθυνότητα, συνεργασία και ΕΝΟΤΗΤΑ. Όχι κομματικές παρατάξεις μέσα σε «Σινικά Τείχη» αλλά «Παίκτες» στην ΙΔΙΑ ΟΜΑΔΑ που ο καθένας μπορεί να κάνει κάτι σωστά και υπεύθυνα. Όπως στην ΠΡΟΣΚΟΠΙΚΗ ΕΝΩΜΟΤΙΑ κάθε μέλος έχει ένα ρόλο για την καλή λειτουργία και δράση της Ενωμοτίας για την επίτευξη των στόχων και επιδιώξεων της.

Όταν όλα γύρω «γκρεμίζονται» πρέπει να σταθούμε δυνατοί και ενωμένοι. Έτσι θα τονωθεί η αυτοπεποίθησή μας, θα αντλήσουμε δύναμη ο ένας από τον άλλο. Μαζί όλοι, έστω και αν ο ένας δεν βρίσκει στον άλλο όλα όσα θα επιθυμούσε. Ο κίνδυνος είναι δεδομένος και σαρωτικός για όλους ,κόμματα, επιχειρήσεις, οργανισμούς, κάθε άνθρωπο τούτης της Χώρας ανεξαρτήτως ηλικίας.

Τούτο θα μπορέσει να γίνει, θα έπρεπε να είχε γίνει,  με μια ΥΠΕΡΚΟΜΜΑΤΙΚΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ,  με ΣΥΛΛΟΓΙΚΗ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗ στο πνεύμα και τις αρχές της «συλλογικής ηγεσίας» με ή χωρίς πολιτικούς ή προσωπικότητες ή και τους δύο, δεν έχει μεγάλη σημασία. Αυτό που έχει σημασία είναι να διαθέτει ΥΠΕΥΘΥΝΗ ΗΓΕΣΙΑ, συμφωνία ΟΛΩΝ στα συστατικά στοιχεία της ΛΥΣΗΣ του ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ και στα ΒΗΜΑΤΑ που θα πρέπει να γίνουν με ακρίβεια, υπευθυνότητα και δέσμευση στο χρόνο και το αποτέλεσμα.  Μας χρειάζεται αυτό που λένε οι ειδικοί μικρές «γρήγορες νίκες» (quick wins), ώστε να τονωθεί η αυτοπεποίθησή μας και να ενισχυθεί η χαμένη δύναμή μας.

Μας χρειάζεται να ξανά λειτουργήσει η Ελλάδα αποτελεσματικά όπως εμείς στους Προσκόπους ξέρουμε και κάνουμε. Δηλαδή να εφαρμόσει σωστά το  «ΣΥΣΤΗΜΑ ΚΑΤ’  ΕΝΩΜΟΤΙΕΣ» με:

• ·       ΔΥΝΑΤΕΣ ΕΝΩΜΟΤΙΕΣ (κόμματα) που ξέρουν τη δουλειά τους,
• ·       Σωστή λειτουργία ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΤΙΜΗΣ (Βουλή) που δεσμεύεται σε ένα ΚΩΔΙΚΑ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑΣ & ΔΡΑΣΗΣ (Σύνταγμα, Σταθερό Νομικό Περιβάλλον),
• ·       ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΗ ΗΓΕΣΙΑ (Κυβέρνηση & Κόμματα) που βλέπει μακριά και συνδυάζει την επίτευξη των στόχων με τις ανάγκες και την ευημερία του Λαού (Ομάδα) και βεβαίως εξασφαλίζει τις προϋποθέσεις  για την πρόοδο του κάθε πολίτη (άτομο) που ζει με σύνεση και νοικοκυρεμένα στον τόπο αυτό.

Αν όλα αυτά λειτουργήσουν  με ΠΡΟΣΚΟΠΙΚΗ ΑΥΤΟΠΕΙΘΑΡΧΙΑ, ίσως καταφέρουμε να εκλογικεύσουμε τον κίνδυνο, να περιορίσουμε την ψυχολογική αναστάτωση και αγωνία, να ξανά διακρίνουμε και να επικεντρωθούμε σε σταθερές,  ώστε να ζήσουμε την ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑ μας με μετρήσιμες παραμέτρους που θα μπορούν με σύνεση και λογική να την αντιμετωπίσουν και κυρίως αυτή να γίνει για ΟΛΟΥΣ ΜΑΘΗΜΑ ΖΩΗΣ για να ΒΓΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΗ ΔΥΣΚΟΛΗ ΘΕΣΗ.

Είθε!;

ΧΜΛ, 31.5.2012

Αποσπάσματα ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ «Ελλάδα... είμαι σε δύσκολη θέση!»

Το «Ελλάδα...είμαι σε δύσκολη θέση» είναι ένα μεγάλου μήκους ντοκιμαντέρ με σκηνοθέτη τον Σεραφείμ Ντούσια, μεταπτυχιακό φοιτητή του National Film and Television School της Αγγλίας.

Η θεματολογία του ντοκιμαντέρ δεν είναι η οικονομική κρίση που αντιμετωπίζει η Ελλάδα ή οποιαδήποτε άλλη χώρα του κόσμου.  Σήμερα οι καταστάσεις στην Ελλάδα, όπως οι περισσότεροι από εσάς γνωρίζετε, οδηγούν τους πολίτες της σε ένα μονόδρομο με αβέβαιο μέλλον και κυρίως το μέλλον των νέων ανθρώπων. Ο καταιγισμός από τα ΜΜΕ και τις ενημερωτικές εκπομπές που μονοπωλούν την συζήτηση για την οικονομική κατάσταση της Ελλάδας και οι ομιλίες των πολιτικών παραπλανούν τον κόσμο από το σημαντικότερο πρόβλημα που πρέπει να αντιμετωπιστεί... τους νέους που η φωνή τους δεν ακούγεται!...

…Για αυτόν ακριβώς το λόγο έχει διαμορφωθεί η επίσημη ιστοσελίδα του ντοκιμαντέρ: www.elladaeimaisedyskolithesi.com  όπως επίσης και η σελίδα της στο Facebook: http://www.facebook.com/GreeceIamfacingtaxingtimes

…Οι αρχαίοι ημών πρόγονοι σκόρπιζαν το φως σε ολόκληρο το κόσμο, γιατί όμως ο σημερινός Έλληνας δεν κρατάει καν ένα κερί?  

Ομάδα Παραγωγής

Μονοπάτι Παρνασσού

Πώς υπερβαίνουμε τις δυσκολίες βουνό

Με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο ο Παρνασσός, το πανέμορφο αυτό βουνό της Στερεάς Ελλάδας, τα τελευταία 36 χρόνια έχει ανοίξει μονοπάτια στη ζωή μου.

Το πιο πρόσφατο από αυτά είναι αυτό του ορεινού τρεξίματος, λαμβάνοντας μέρος τόσο πέρσι τέτοιο καιρό, όσο και την περασμένη Κυριακή 29.4.2012 στον αγώνα ΜΟΝΟΠΑΤΙ ΠΑΡΝΑΣΣΟΥ 2012.

Ο Παρνασσός εκτείνεται στους νομούς Βοιωτίας, Φθιώτιδας και Φωκίδας. Έχει μέγιστο ύψος 2.457 μέτρα και είναι ένα από τα υψηλότερα βουνά της Ελλάδας. Στα βορειοδυτικά ενώνεται με τη Γκιώνα, ενώ στα νότια συνδέεται με την Κίρφη. Ο Παρνασσός είναι άμεσα συνδεδεμένος με την ελληνική ιστορία και μυθολογία, κυρίως για το σπουδαιότερο μαντείο της Αρχαίας Ελλάδας που ήταν χτισμένο πάνω στα ιερά χώματά του, το Μαντείο των Δελφών.

Σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία, το βουνό οφείλει το όνομά του στον ήρωα Παρνασσό, ο οποίος είχε κτίσει πάνω στο βουνό μία πόλη, η οποία καταστράφηκε από τον κατακλυσμό του Δευκαλίωνα. Τότε οι κάτοικοι της πόλης ακολουθώντας τις κραυγές των λύκων οδηγήθηκαν ψηλότερα στο βουνό για να γλιτώσουν από τον κατακλυσμό, όπου έχτισαν μια νέα πόλη την οποία ονόμασαν Λυκώρεια, που σημαίνει κραυγές των λύκων. Το όνομα αυτό διασώζεται μέχρι και σήμερα ελαφρώς παραλλαγμένο. Ο Παρνασσός παλαιότερα ονομαζόταν Λιάκουρα, που αποτελεί δημώδη ονομασία που συναντάται κυρίως στα κλέφτικα τραγούδια και προέρχεται από το Λυκώρεια. Επίσης, έτσι ονομάζεται η υψηλότερη κορυφή του Παρνασσού.

Την πρώτη μου επαφή με τον Παρνασσό την είχα το 1976 σε ηλικία 21 ετών, νεαρός Υπαρχηγός τότε της 1^ης Ομάδας Ναυτοπροσκόπων Παλαιού Φαλήρου, παρακολουθώντας  την 25^η  Σχολή Διακριτικού Δάσους  Κλάδου Προσκόπων που πραγματοποιήθηκε στο Προσκοπικό μας Κέντρο της Περδικόβρυσης. Η Σχολή αυτή εκτός από τις πολλές ωφέλιμες γνώσεις που μου έδωσε  μου άνοιξε ένα νέο μονοπάτι στην παιδαγωγική αξία της Προσκοπικής Κίνησης και την αξιοποίηση σύγχρονων  σκέψεων και απόψεων στην εφαρμογή του Προσκοπικού Προγράμματος. 

Στον Παρνασσό προσκοπικά έχω βρεθεί και έχω ζήσει ξεχωριστές στιγμές, πάρα πολλές φορές, είτε συμμετέχοντας ή και διευθύνοντας  Σχολές Διακριτικού Δάσους του Κλάδου Προσκόπων, είτε οργανώνοντας ως Έφορος Προσκόπων της Γ.Ε. το Πανελλήνιο Τζαμπορέτο Ενωμοταρχών το 1984 με την ευκαιρία της έναρξης του εορτασμού των 75 χρόνων του Σ.Ε.Π., είτε  ηγούμενος ως Γενικός Έφορος της ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΦΙΛΙΑΣ ΕΝΩΜΟΤΑΡΧΩΝ το 1994.

Τα προσκοπικά μονοπάτια που μου άνοιξε ο Παρνασσός είναι τα ακόλουθα:

·      Της βαθύτερης γνώσης της Αποστολής του Προσκοπισμού και της αξίας της Προσκοπικής Μεθόδου στην εφαρμογή  του Προσκοπικού Προγράμματος

·      Της ανάπτυξης των οργανωτικών και ηγετικών ικανοτήτων μου

·      Της συνεργασίας και γνωριμίας με νέους ανθρώπους, καθώς και της δημιουργίας νέων φιλιών.

Όμως αυτό το βουνό δε σταμάτησε να με διδάσκει. Διανύοντας την περίοδο της ωριμότητας  στον κύκλο της ζωής μου και αναζητώντας νέες εμπειρίες και γνώσεις,  πριν δύο χρόνια μετά από μια απογοητευτική συμμετοχή (από πλευράς προσδοκώμενου χρόνου τερματισμού) στον 28^ο Κλασικό Μαραθώνιο της Αθήνας 2010 αποφάσισα να διευρύνω την αθλητική μου δραστηριότητα και εκτός των αγώνων δρόμου μεγάλων αποστάσεων (10km, Ημιμαραθώνιος & Μαραθώνιος) και να επιχειρήσω να λάβω μέρος και σε αγώνες ορεινού τρεξίματος ή βουνού (mountain running). Ξεκίνησα από αγώνες στα βουνά της Αττικής, ήτοι την Πεντέλη, τον Υμηττό και την Πάρνηθα και συνέχισα με αγώνες στο Καλλίδρομο και τον Παρνασσό.

Την Κυριακή 29.4.2012 ήταν η δεύτερη συνεχομένη χρονιά συμμετοχής στο ΜΟΝΟΠΑΤΙ ΠΑΡΝΑΣΣΟΥ 2012.

Ο αγώνας  περιελάμβανε απόσταση συνολικού μήκους 24.200 μέτρων σε μονοπάτια, δασικούς δρόμους και ένα μικρό μέρος άσφαλτο με συνολική υψομετρική ανάβαση 1660 περίπου μέτρων. Ήταν δρόμος με σημαντικές απαιτήσεις αντοχής και εμπειρία κίνησης σε ορεινό πεδίο και σε ορισμένα σημεία απαιτούσε  την ιδιαίτερη προσοχή των αθλητών.

Το τρέξιμο στο βουνό είναι μια ξεχωριστή εμπειρία που συνδυάζει:

·      Πολύ καλή αερόβια ικανότητα, (αντοχή) καθόσον  υπάρχουν πολλές ανηφόρες και  κατηφόρες  και οι συχνές εναλλαγές τους απαιτούν την αναπνευστική προσαρμογή του αθλητή.

·      Υψηλή ικανότητα αντίληψης θέσης στο χώρο και αντανακλαστική αντίδραση για επίτευξη ισορροπίας, λόγω του ανώμαλου - και πολλές φορές ασταθούς- εδάφους. Τούτη απαιτείται να διατηρείται ακόμη και σε μεγάλη κόπωση, όταν η επιδεξιότητα και η κιναισθησία μειώνονται σημαντικά.

·      Αθλητές γυμνασμένους και σε άλλες μυϊκές ομάδες των άκρων και του κορμού, περισσότερο από τους άλλους δρομείς καθόσον το  απαιτούν απρόβλεπτες στροφές, αλλαγές πορείας, άλματα, τρέξιμο σε μαλακό έδαφος (άμμος, υγρό ή οργωμένο χώμα) και αστάθεια του εδάφους.

Όλα τα παραπάνω συνειρμικά παραπέμπουν τη σκέψη και το μυαλό μου στις σοβαρές δυσκολίες  με τις οποίες βρισκόμαστε αντιμέτωποι ιδιαίτερα τα τελευταία δύο χρόνια ως Έλληνες αλλά και ως άτομα και στο πώς με άλλο τρόπο σκέψης θα μπορέσουμε να τις υπερβούμε, να τις διέλθουμε με επιτυχία, να μη χάσουμε την ισορροπία μας και να μη μας πάρουν από κάτω.

Ο λαός μας πολλές φορές προκειμένου να χαρακτηρίσει κάποιες δυσκολίες ως σημαντικές και ενδεχομένως ανυπέρβλητες λέει ότι αυτές είναι ΒΟΥΝΟ!

Από την παράθεση όλων των προαναφερόμενων για την επίδραση του ΠΑΡΝΑΣΣΟΥ στη ζωή μου, μπορώ να συνδυάσω και να συμπεράνω ότι οι «ΔΥΣΚΟΛΙΕΣ ΒΟΥΝΟ» μπορούν, ναι μπορούν να υπερκεραστούν με:

·      Νέες γνώσεις

·      Νέες ικανότητες

·      Διαρκή ετοιμότητα και άσκηση

·      Εμμονή

Έτσι θα διευρύνουμε τους ορίζοντες μας, θα αυξήσουμε την αντοχή μας, θα ενισχύσουμε την ευελιξία μας και βεβαίως με υπομονή και αισιοδοξία  θα κατορθώσουμε να πετύχουμε το στόχο μας, να υπερβούμε τις δυσκολίες ΒΟΥΝΟ.

Πάντα υπάρχουν ΜΟΝΟΠΑΤΙΑ για να μας ΟΔΗΓΟΥΝ!!!

ΧΜΛ, 2.5.2012

Ανάσταση Χριστού θεασάμενοι

Η πένθιμη ατμόσφαιρα της Μεγάλης Εβδομάδας που διανύουμε σε συνδυασμό με τις δυσμενείς και συνάμα δυσοίωνες συνθήκες στις οποίες βρίσκεται η Πατρίδα μας αλλά και κάθε Έλληνας, ενισχύουν τη διάχυτη απαισιοδοξία όλων παρά τις όποιες καλές προθέσεις ενεργοποίησης των ελάχιστων αποθεμάτων αισιοδοξίας και ελπίδας που μπορεί να διαθέτουμε.

Η Ανάσταση του Κυρίου που γιορτάζεται την Κυριακή του Πάσχα και θεωρείται η μεγαλύτερη και σπουδαιότερη γιορτή του Χριστιανισμού, συμβολίζει τη θριαμβευτική νίκη της ζωής έναντι του θανάτου, του καλού έναντι του κακού και της ελπίδας έναντι της απόγνωσης.

Χριστός Ανέστη εκ νεκρών,
θανάτω θάνατον πατήσας
και τοις εν τοις μνήμασιν,
ζωήν χαρισάμενος

Ελπίδα και θετική σκέψη λοιπόν για όσο ακόμα αντέχουμε, ώστε το μήνυμα της Ανάστασης του Κυρίου να διατηρήσει ενωμένη τη ψυχή μας με τη ΖΩΗ.

ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ!

ΧΜΛ, 12.4.2012