Ικανότητες επιβίωσης για το 2011…

Με το 2010 που φεύγει σε λίγες ώρες, ολοκληρώνεται η πρώτη δεκαετία του 21ου αιώνα.  Καθώς πλησιάζει το τέλος του 2010 εν αντιθέσει σχεδόν με το τέλος κάθε προηγούμενης χρονιάς, ένα έντονο συναίσθημα απογοήτευσης και στενοχώριας βρίσκεται διάχυτο μέσα μου. Και τούτο γιατί παρόλο που τελειώνει ένας δύσκολος χρόνος και ένας νέος χρόνος σε λίγο θα ανατείλει και θα αρχίσει  να μετράει τη δική του διαδρομή προαισθάνομαι ότι ο χρόνος αυτός, το 2011, θα είναι ακόμα δυσκολότερος.

Στα 37 χρόνια της ενήλικης ζωής μου δεν μπορώ να θυμηθώ άλλη χρονιά που να ήμουν τόσο προβληματισμένος για το τι θα συναντήσουμε το χρόνο που έρχεται. Η ιδιαίτερα δυσχερής θέση  στην οποία βρίσκεται η Πατρίδα μας, αντιμέτωπη με μεγάλα οικονομικά προβλήματα έχουν ανορθώσει γύρω μας εμπόδια που καλούμεθα όλοι οι Έλληνες να τα λύσουμε μέσω δραστικών μειώσεων του εισοδήματός μας, καθώς και της επιβολής περισσότερων άμεσων και έμμεσων φόρων, μέτρα τα οποία περιορίζουν τον ορίζοντα των προσδοκιών μας και κλονίζουν τις ελπίδες μας και κάθε ενδεχόμενο για καλύτερες μέρες. Φθάνοντας μια ανάσα πριν την εθνική χρεοκοπία, οφείλουμε να αναζητήσουμε νέους τρόπους ατομικής, οικογενειακής και κάθε άλλης συλλογικής επιβίωσης στηριζόμενοι μάλλον αποκλειστικά στις δυνάμεις και τις ικανότητές μας.

Σε αυτή τη δύσκολή αναμφίβολα κατάσταση, είμαστε όλοι εκτεθειμένοι, ως άτομα, οικογένειες, επιχειρήσεις αλλά και Οργανισμοί. Για τους νέους ανθρώπους που ξεκινούν την επαγγελματική τους σταδιοδρομία η αύξηση της ανεργίας μειώνει τις ευκαιρίες της απρόσκοπτης επαγγελματικής αποκατάστασης. Για όσους από εμάς βρισκόμαστε ήδη αρκετά χρόνια στην παραγωγική διαδικασία οι μειώσεις των αμοιβών, η ασφαλιστική αβεβαιότητα αλλά και η εύθραυστη λειτουργία της αγοράς και των επιχειρήσεων ενισχύουν την ανασφάλεια της επόμενης μέρας με ή χωρίς δουλειά. Τέλος οι συνταξιούχοι βλέπουν τις συντάξεις τους, στη πλειοψηφία μικρές, να γίνονται ακόμα μικρότερες, προσεγγίζοντας τα όρια της φτώχιας και της αναξιοπρεπούς επιβίωσης.

Σε αυτήν τη διάχυτη έλλειψη αισιοδοξίας και προοπτικής όπου είναι έμπρακτα επιβεβαιωμένο ότι έχουν χαθεί το μέτρο και η αίσθηση των ορίων, η σοβαρότητα και η λογική, καθώς και η συνέπεια, η ειλικρίνεια και η διαφάνεια, οφείλουμε να αντιτάξουμε ατομικές και ομαδικές ικανότητες οι οποίες θα μας βοηθήσουν να ξεπεράσουμε τις υπάρχουσες δυσκολίες και αντιξοότητες αλλά και να ανταπεξέλθουμε στις τυχόν νέες. Να αυξήσουμε την υπομονή μας και να ασκήσουμε περισσότερο την αντοχή μας. Κυριότερο δε απ’ όλα θα είναι να μάθουμε να κάνουμε όσα κάναμε χθες, αλλά και αν θελήσουμε και περισσότερα, με μεγαλύτερη ευρηματικότητα αλλά και με δραστικά  λιγότερα οικονομικά και υλικά μέσα.

Σε αυτήν τη δύσκολη εποχή που ζούμε και θα συνεχίσουμε - δε μπορώ να υπολογίσω ακόμα για πόσο - να ζούμε, ένας καλός Πρόσκοπος διαθέτει ικανότητες που μέσα κυρίως από το παιχνίδι και τη δράση αλλά και την εν πολλοίς “ασκητικού τύπου” διαβίωση στη φύση έχει καλλιεργήσει και μπορεί να τις θέσει στην πράξη για να αντιμετωπίσει την αβεβαιότητα και να υπερπηδήσει κάθε δυσκολία. 

Ξεχωρίζω για τις δυσκολίες που είναι μπροστά μας από τις ικανότητες αυτές τις ακόλουθες:

Την αισιοδοξία. Να συνεχίσουμε να βλέπουμε τη φωτεινή όψη των πραγμάτων και μέσα από τις δυσκολίες να αναδεικνύουμε την ελπίδα και το θετικό, στοιχεία που μας βοηθούν να ενδυναμώνουμε την αυτοπεποίθησή μας και μας δίνουν δύναμη να υπερπηδούμε κάθε εμπόδιο.

Τη συλλογικότητα. Εκεί που οι άνθρωποι γύρω μας λόγω των δυσκολιών γίνονται περισσότερο εσωστρεφείς, εμείς ως πρόσκοποι προτάσσουμε τη δύναμη της ομάδας, της φιλίας και τη συνέργεια γιατί αυτές είναι πολλαπλάσιες κάθε ατομικής δύναμης και κατ’ επέκταση μπορούμε να πάμε τα πράγματα πολύ μακρύτερα μαζί με τους άλλους παρά μόνοι μας.

Την Εργατικότητα. Με πρόγραμμα, διαρκή αξιολόγηση και σταθερά βήματα να εξασφαλίζουμε και να κατακτούμε κάθε μέρα το καλύτερο, ώστε να αυξηθεί η παραγωγικότητα, διαρκές ζητούμενο κάθε κοινωνίας και οικονομίας που θέλει να ξεπεράσει τα προβλήματά της και να επιστρέψει όσο ταχύτερα γίνεται στην ευημερία. 

Την Ειλικρίνεια. Λέγοντας τα πράγματα με το όνομα τους και προτάσσοντας την αλήθεια μπορούμε καλύτερα να προσαρμόσουμε τη συμπεριφορά, τη σκέψη και τη δράση  μας στα πραγματικά προβλήματα, να είμαστε περισσότερο δεκτικοί στα δεδομένα και τη διαφορετικότητα ώστε να κάνουμε τα σωστά πράγματα σωστά.  

Την Αποφασιστικότητα. Για να ξεπερνάμε τις δυσκολίες με τόλμη και λογική και με αντικειμενικότητα να κάνουμε τις επιλογές εκείνες οι οποίες δε θα εξυπηρετούν το βραχυχρόνιο ατομικό συμφέρον αλλά τη μακροχρόνια προσωπική και συλλογική ευημερία και πρόοδο.

Αυτές οι πέντε ικανότητες σε τούτη τη δύσκολη εποχή μπορούν να προταχθούν ως βασικές ικανότητες επιβίωσης. Ας δουλέψουμε εντατικά για να τις αναπτύξουμε ως κύριες προσωπικές ικανότητες και ως ενήλικες μέσω του προσωπικού παραδείγματος να ενθαρρύνουμε τα παιδία και τους νέους εντός και εκτός Προσκοπισμού να κάνουν το ίδιο με εμάς, καθόσον είναι βέβαιο ότι μόνοι μας δεν μπορούμε να κάνουμε τον κόσμο καλύτερο.

Ζητούμενο λοιπόν για το 2011 ας είναι η εντατική άσκηση και εφαρμογή των βασικών  ικανοτήτων επιβίωσης σε δύσκολους καιρούς.

Καλή Χρονιά με υγεία !

ΧΜΛ, 31.12.2010

2500 χρόνια μετά τη μάχη του Μαραθώνα 490 π.Χ., 28ος Κλασικός Μαραθώνιος της Αθήνας 2010.

Ένα ταξίδι, μια δοκιμασία, μια ανεπανάληπτη εμπειρία!!!

Μέσα σε μια ξεχωριστή ατμόσφαιρα που θύμιζε τους Ολυμπιακούς  Αγώνες της Αθήνας 2004 πραγματοποιήθηκε την Κυριακή 31 Οκτωβρίου 2010 ο 28^ος Κλασικός Μαραθώνιος της Αθήνας. Ο φετινός Μαραθώνιος συνέπεσε με τη συμπλήρωση 2.500 χρόνων από την ιστορική μάχη του Μαραθώνα το 490 π.Χ. Ήταν ένας ξεχωριστός εορτασμός μιας σπουδαίας επετείου με ιδιαιτέρα συμβολικό χαρακτήρα.

Χιλιάδες ήταν οι μαραθωνοδρόμοι (12.500) που ήρθαν από όλα τα μέρη της γης για να τρέξουν την κλασική διαδρομή του μαραθωνίου δρόμου ως σύγχρονοι Φειδιππίδες.

Ο Φειδιππίδης ήταν ένας διάσημος Αθηναίος δρομέας, ο οποίος αφενός στάλθηκε από τους Αθηναίους στη Σπάρτη για να ζητήσει τη βοήθεια των Λακεδαιμονίων λίγο πριν τη μάχη του Μαραθώνα (490 π.Χ.), διατρέχοντας την απόσταση (245,3 χιλιόμετρα) σε δύο ημέρες, πράγμα που θεωρήθηκε άθλος, και αφετέρου ήταν ο οπλίτης εκείνον που έφερε στους Αθηναίους την είδηση της περιφανούς νίκης επί των Περσών στο Μαραθώνα και αμέσως μετά την αναφώνηση «νενικήκαμεν» έπεσε νεκρός από την εξάντληση. Για την ανάμνηση αυτού του γεγονότος στους πρώτους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας το 1896 καθιερώθηκε ένας δρόμος αντοχής μήκους όση είναι η απόσταση Μαραθώνα - Αθήνας, ήτοι 42 km 195 m.

Η συμμετοχή σε ένα μαραθώνιο δρόμο είναι μια απόφαση που όλο και περισσότεροι άνθρωποι, κυρίως μεσήλικες, λαμβάνουν στις μέρες μας. Είναι ιδιαιτέρα ενδιαφέρον ότι μαραθώνιος δρόμος διεξάγεται κάθε χρόνο σε περισσότερες από 1.700 πόλεις σε όλο τον κόσμο και λαμβάνουν μέρος σε αυτούς περισσότεροι από 5.000.000 δρομείς διαφορών ηλικιών και δυνατοτήτων.

Η συμμετοχή σε ένα μαραθώνιο με στόχο τον τερματισμό και την επίτευξη ενός αξιοπρεπούς χρόνου γύρω στις 3.30 έως 4 ώρες είναι μια προσπάθεια με πολλές παραμέτρους και διδάγματα. Χρειάζεται εκτός από καλή φυσική κατάσταση, γνώση, καλή ψυχολογική και σωματική κατάσταση, αυτοσυγκέντρωση και ασκητισμό. Είναι απαιτούμενη μια προσεκτική διατροφή που να καλύπτει τις αυξημένες ανάγκες ενός μαραθωνίου δρόμου και βεβαίως η εφαρμογή  ενός καλού προγράμματος προετοιμασίας 12 – 18 εβδομάδων  που πρέπει να ακολουθηθεί και να εφαρμοστεί ευλαβικά και όσο καλύτερα γίνεται. Εκπτώσεις ή και αποκλίσεις του προγράμματος αυτού δεν αποφέρουν σε καμία περίπτωση το προσδοκόμενο αποτέλεσμα. Τέλος η μέρα του αγώνα απαιτεί από τον κάθε δρομέα μια στρατηγική και μια τακτική που θα πρέπει αναλόγως να ακολουθηθούν ώστε στο τέλος να είναι νικητής του εαυτού του και υπερήφανος για το τελικό αποτέλεσμα.

Σε αυτόν τον κόσμο των μαραθωνοδρόμων έχω μπει κι εγώ τα τελευταία δύο χρόνια και πρέπει να πω ότι είμαι ιδιαίτερα γοητευμένος. Ο αθλητισμός στίβου μου άρεσε από τα νεανικά μου χρόνια και κυρίως ως φοιτητής είχα αρκετή ενασχόληση ιδίως με το άλμα σε μήκος και τους δρόμους ταχύτητας (100m, 200m και μερικές φορές 400m). Πολύ γρήγορα όμως, για τις ανάγκες του προσκοπισμού, την αγάπη και την αφοσίωσή μου σε αυτόν άφησα την ωραία αυτή δραστηριότητα.  Επέστρεψα εκ νέου στον ενεργό αθλητισμό, πριν από 6 χρόνια το 2005, και για πρώτη φορά έλαβα μέρος σε αγώνα στα 5 km του Κλασικού Μαραθωνίου της Αθήνας το 2006. Ήταν η πρώτη μου εμπειρία στους δρόμους αντοχής και το έναυσμα να ασχοληθώ συστηματικότερα και διαδοχικά με αυτούς. Έτσι το επόμενο έτος 2007 έτρεξα ξανά αισθητά καλύτερα τα 5 km, το μεθεπόμενο έτος 2008 πέρασα στα 10 km και το 2009 τόλμησα τον πρώτο μου μαραθώνιο με καλά αποτελέσματα (3h 57’ 47”). Ενδιάμεσα τα δυο τελευταία χρόνια έχω τρέξει πολλούς  ημιμαραθωνίους, 10km και 30km στην Αθήνα, τα Ιωάννινα, την Αλόννησο, την αρχαία Επίδαυρο, το Λαύριο κλπ.

Ο φετινός επετειακός μαραθώνιος ήταν μια ξεχωριστή εμπειρία με αρκετά διδάγματα. Στο αγωνιστικό μέρος δυστυχώς δεν τα πήγα όσο καλά θα ήθελα και είχα προετοιμαστεί γι’ αυτό. Ενώ προσέβλεπα να ξεπεράσω τον περυσινό εαυτό μου και να πετύχω καλύτερο χρόνο, αντ’ αυτού έτρεξα αισθητά πιο αργά, επιβεβαιώνοντας το ότι η καλή μέρα δε φαίνεται πάντα από το πρωί. Ενώ ξεκίνησα πολύ καλά και ήμουν κατά 2 - 3 λεπτά καλύτερος στα πρώτα 5km και 10km από πέρσι, μια απρόσμενη στομαχική αδιαθεσία που εμφανίστηκε στο 18km δυσκόλεψε την απόδοση μου για τα επόμενα περίπου 24 km, επιβάλλοντάς μου να τρέχω και να περπατάω εναλλάξ. Σε αυτή την προσπάθεια επιβεβαιώθηκε το εξίσου  γνωστό ότι δεν φτάνει ο προορισμός αλλά αξίζει το ταξίδι. Όντως το ταξίδι αυτό ήταν ξεχωριστό. Χιλιάδες συναθλητές γύρω μου σε όλη τη διαδρομή, ο καθένας με τις δικές του προσδοκίες, ικανότητες και δυνατότητες «πάσχιζε» στον ίδιο ξεχωριστό αγώνα. Άλλοι καλύτεροι, άλλοι σαν εμένα και άλλοι με λιγότερες δυνατότητες. Όλοι στον ίδιο αγώνα και όλοι χαμογελαστοί και αποφασισμένοι να πετύχουν το στόχο τους. Τόσοι στόχοι όσοι και οι συμμετέχοντες. Για κάποιους ο αγώνας τους επεφύλασσε την εγκατάλειψη, ευτυχώς θα πρέπει να ήταν λίγοι, για άλλους τη χαρά του τερματισμού καταφέρνοντας να ξεπεράσουν τον εαυτό τους και για άλλους, όπως και για μένα, ανάμεικτα συναισθήματα απογοήτευσης γιατί δεν πέτυχα το στόχο της προετοιμασίας, αλλά και χαράς που παρά τις δυσκολίες έφτασα υγιής στον τερματισμό. Ήταν η πρώτη φορά στη ζωή μου που άκουσα μαζεμένα εκατοντάδες «μπράβο», «εύγε», «ευχαριστούμε», «μπορείς», «μην το αφήνεις», λέξεις ενθάρρυνσης που στο καθημερινό μαραθώνιο της ζωής τις χρειάζεσαι από τους γύρω σου και τις περιμένεις κυρίως από τους δικούς  σου ανθρώπους και πολλές φορές την κατάλληλη στιγμή δεν τις έχεις. Σε αυτόν τον αγώνα είδα ότι όσο καλά και να έχεις προετοιμαστεί ο δρόμος προς την επιτυχία μπορεί να σου επιφυλάσσει ανυπολόγιστα εμπόδια και δυσκολίες. Η προετοιμασία αναμφίβολα σε «θωρακίζει», σου δίνει αυτοπεποίθηση αλλά δεν αρκεί για να φτάσεις στην επίτευξη του στόχου σου. Χρειάζεται και η επιμονή, η υπομονή, η ευελιξία, η προσαρμοστικότητα, το απόθεμα καρδιάς αλλά και οι φυσικές δυνάμεις. Όλα αυτά και ενδεχομένως και κάποια ακόμα που τούτη την ώρα μου διαφεύγουν, είναι «εφόδια» της καθημερινότητας της ζωής μας, του μαραθωνίου μας,  που πρέπει να τα διαθέτουμε, να τα προσέχουμε και να τα ασκούμε καθημερινά για μια καλύτερη ζωή.

Καθισμένος στα σκαλάκια ενός σπιτιού στη γωνία της λεωφόρου  Βασιλέως Κωνσταντίνου και Ερατοσθένους,  προσπαθώντας να «ανακτήσω» τις δυνάμεις μου, λίγα λεπτά μετά τον τερματισμό στο Παναθηναϊκό Στάδιο, αυθόρμητα η σκέψη μου έκανε ένα γρήγορο “flash back” στην προετοιμασία, τον αγώνα και το αποτέλεσμα, προσπαθώντας να διακρίνω πού θα πρέπει την επόμενη φορά να δώσω μεγαλύτερη προσοχή, τι να κάνω διαφορετικά ή ακόμα και τι θα πρέπει να αποφύγω. Άλλη μια φορά το τέλος μια προσπάθειας γίνεται η αρχή μιας νέας. Εδώ πρέπει να επικεντρώνεσαι στο επόμενο χωρίς να χάνεις την ουσία, να ζεις κάθε φορά τις στιγμές του παρόντος που είναι οι τροφοδότες του μέλλοντός σου.

Οψόμεθα λοιπόν για τον επόμενο Μαραθώνιο…

ΧΜΛ, 5.11.2010

Το στοίχημα κερδήθηκε!

(Φωτογραφία: Ευθ. Χαλιάσος)

Μερικά εικοσιτετράωρα μετά από την ολοκλήρωση των εργασιών μεταφοράς και των τελευταίων υλικών του 4^ου Πανελληνίου Προσκοπικού Τζάμπορη στις βάσεις τους, ο χώρος των camping του ΕΟΤ των Καμένων Βούρλων δεν θυμίζει τίποτα πια από όλα όσα έζησαν 2500 κατασκηνωτές από τις 21 έως τις 29 Αυγούστου στον ίδιο χώρο αλλά και στο όρος Καλλίδρομο, τους Δελφούς και το Γαλαξίδι.

Όμορφες αναμνήσεις, πλούσιες εμπειρίες, νέες γνωριμίες και φιλίες, χαμόγελα, αλλά και υποσχέσεις αναμφίβολα γέμισαν τα «σακίδια» όλων των συμμετεχόντων τόσο προσκόπων όσο και ενηλίκων που πήραν μέρος στη μεγάλη αυτή δράση, τη μεγαλύτερη του εορτασμού της εκατονταετίας του Ελληνικού Προσκοπισμού.

Η οργάνωση και η πραγματοποίηση του 4^ου Πανελληνίου Προσκοπικού Τζάμπορη ήταν ένα εγχείρημα και ταυτόχρονα ένα στοίχημα του Γενικού Εφόρου και των συνεργατών του που αν και φάνταζε δύσκολο λόγω του περιορισμένου χρόνου της προετοιμασίας, περίπου 6 μήνες, κερδήθηκε εξ ολοκλήρου!

Και κερδήθηκε με μοναδικό όφελος το καλύτερο αύριο του Ελληνικού Προσκοπισμού, την επόμενη καλύτερη μέρα του Κλάδου Προσκόπων που όσο και αν περνά απαρατήρητο, λόγω της εκατονταετίας του Σ.Ε.Π. γιορτάζει και αυτός τα εκατοντάχρονα του!

Τα εκατοντάδες ενήλικα στελέχη, κατά πλειοψηφία μέλη του Κλάδου Προσκόπων, που πήραν μέρος σε αυτή τη μεγάλη πανελλήνια προσκοπική κατασκήνωση απ’ όλη την Ελλάδα, τον Απόδημο Ελληνισμό και την Κύπρο, είδαν τις δυνατότης και τις αντοχές του προσκοπικού προγράμματος, κατέγραψαν τη συμπεριφορά και την ανταπόκριση των προσκόπων, μικρότερων και μεγαλύτερων στις ποικίλες  δραστηριότητες,  βιώσαν από κοντά πως το προσκοπικό πρόγραμμα γίνεται αντιληπτό και εφαρμόζεται σε όλη την Ελλάδα από παιδιά και ενήλικες.

Είναι πολύ σημαντικό μέσα από αυτή την ευκαιρία της ταυτόχρονης συνάθροισης των περισσοτέρων μελών του κλάδου των τελευταίων δώδεκα ετών να μπορέσει να αξιοποιηθεί η αποκτηθήσα εμπειρία το συντομότερο δυνατό ώστε να κεφαλαιοποιηθούν κάθε είδους σχετικές πληροφορίες και δεδομένα και βεβαίως οι νέες επικοινωνίες και σχέσεις που αναπτύχθηκαν μεταξύ των ενηλίκων στελεχών του Κλάδου. Όλα αυτά αν ληφθούν έγκαιρα υπόψη και αξιοποιηθούν μέσω της εγκαθίδρυσης ενός συστηματικού διαλόγου για την καλή εφαρμογή του προγράμματος είναι βέβαιο ότι θα συμβάλουν κατά τον καλύτερο τρόπο στη διαρκή προσπάθεια για την ικανοποίηση των αναγκών της ηλικίας των σημερινών προσκόπων, καθώς και στο πόσο και πως θα πρέπει να ενισχυθεί η καλή εφαρμογή του Συστήματος κατ’ Ενωμοτίες.

ΧΜΛ, 3.9.2010

Πάμε Τζάμπορη !!!

Από τη λήξη του 3^ου Πανελληνίου Προσκοπικού Τζάμπορη το 1998 στη Σκοτίνα Ολύμπου και για μερικά χρόνια κάθε χρόνο το μήνα αυτό μεταξύ των κύριων συνεργατών που είχαμε αναλάβει τότε την οργάνωση και την πραγματοποίηση του διακινείτο μια υπόσχεση και μια προσδοκία να συμβάλουμε με όλες μας τις δυνάμεις ώστε να γίνει το επόμενο Τζάμπορη ει δυνατόν σε τέσσερα χρόνια. Να λειτουργήσει δηλαδή ξανά ο θεσμός.

Σήμερα ακόμη και μετά από 12 χρόνια από τη Σκοτίνα αισθάνομαι πολύ όμορφα που σε λίγες μέρες ξεκινά το 4^ο Πανελλήνιο Προσκοπικό Τζάμπορη στα Καμένα Βούρλα. Τους επτά τελευταίους μήνες ζώντας την ένταση και τον παλμό μιας ιδιαίτερα εντατικής προετοιμασίας, βλέποντας δεκάδες νεαρούς Βαθμοφόρους να μπαινοβγαίνουν στον Κλάδο Προσκόπων στον τρίτο όροφο της Πτολεμαίων, μιλώντας με μεγαλύτερους και παλαιούς προσκόπους για τα περασμένα λιγοστά εθνικά μας Τζάμπορη αλλά και για την προσμονή τους να βρεθούν εκεί, η σκέψη μου επιστρέφει στο 1996 όταν υποστήριξα ζωηρά την ιδέα αναβίωσης του θεσμού στο ΔΣ εκείνης της εποχής και παρά τις επιφυλάξεις μελών του, με τη στήριξη του τότε Προέδρου του ΔΣ και των άμεσων συνεργατών, καταφέραμε να οργανώσουμε και να πραγματοποιήσουμε με επιτυχία το 3^ο Πανελλήνιο Προσκοπικό Τζάμπορη μετά από 38 χρόνια.

Τα εθνικά Τζάμπορη είναι για τα παιδιά, τους προσκόπους, ένα όμορφο εμπλουτισμένο και διευρυμένο παιχνίδι που στα «στενά» όρια της Ομάδας τους ή ακόμα και της Περιφέρειάς τους δε μπορούν να το ζήσουν. Είναι νέες γνωριμίες και φιλίες από άλλες πόλεις και τόπους. Είναι μια ξεχωριστή εμπειρία.

Περισσότερο όμως ευεργετικές είναι οι μεγάλες πανελλήνιες Δράσεις, όπως το Τζάμπορη για τους Βαθμοφόρους μας και ιδιαίτερα αυτούς του Κλάδου Προσκόπων. Μέσα από τη λειτουργία της «γιγαντιαίας» για τα δεδομένα της Προσκοπικής Ομάδας κατασκήνωσης, αντιλαμβάνονται πως η προσκοπική μέθοδος μπορεί να λειτουργήσει σε όλες τις συνθήκες. Σχεδιάζουν και βάζουν στην πράξη δραστηριότητες που διαμέσου της προσκοπικής ενωμοτίας πραγματοποιούνται με την ίδια και πολλές φορές μεγαλύτερη επιτυχία στο Τζάμπορη. Συνεργάζονται μεταξύ τους για να βρουν λύσεις και να νικήσουν την πολυπλοκότητα, η οποία λόγω των ειδικών συνθηκών, χώρων, εγκαταστάσεων, μετακινήσεων, αλλά κυρίως λόγω του μεγάλου αριθμού παιδιών, βρίσκεται συνεχώς εμπρός τους. Αντιλαμβάνονται την αξία της συνεργασίας και της προσκοπικής συναδέλφωσης που παραμένει ισχυρό συστατικό στοιχείο του σκοπού και της αποστολής του Προσκοπισμού. Οφείλουν για την επιτυχία της δράσης να ξεπερνούν τα στενά όρια του Προσκοπικού Τμήματος και Συστήματός τους και να τολμούν να δουλέψουν με άλλους προσκόπους από άλλα μέρη και πιθανόν και με άλλο τρόπο σκέψης και νοοτροπία.

Τα Τζάμπορη είναι για τους Βαθμοφόρους του Κλάδου Προσκόπων μια μοναδική ευκαιρία να βρεθούνε από κάθε μέρος της Ελλάδας όλοι μαζί στη δράση. Σήμερα αυτή τη μοναδική ευκαιρία χρειάζεται να την αξιοποιήσει ο Κλάδος Προσκόπων της Γενικής Εφορείας περισσότερο από κάθε άλλη φορά. Πρέπει με αποφασιστικότητα να αντιτάξει στη διαρροή μελών των τελευταίων ετών, τη γνώση και την εμπειρία και συντεταγμένα με πολύ πρακτική δουλεία στη βάση να ανανεώσει το πρόγραμμα και τη δράση του Κλάδου Προσκόπων δίνοντας μια νέα ελπιδοφόρα προοπτική.

Όμως αρκετά, τώρα πάμε Τζάμπορη. Σταματώ εδώ. Από Σεπτέμβριο θα έχουμε να πούμε και κυρίως να κάνουμε πολλά.

Καλό Τζάμπορη !!!                                   

ΧΜΛ, 14.8.2010

Διακυβέρνηση με υπευθυνότητα

Τα τελευταία δέκα χρόνια στον κόσμο των Οργανισμών, των επιχειρήσεων αλλά και των ιδρυμάτων όπου λειτουργεί Γενική Συνέλευση των μελών τους και τα διοικητικά συμβούλια οφείλουν να λογοδοτούν σε αυτή, δίδεται ιδιαίτερη σημασία και βαρύτητα στον τρόπο της διακυβέρνησής τους. Τούτο είναι αναγκαίο γιατί μέσα στην ταχύτητα που ζούμε, την υπέρ-πληροφόρηση και πολλές φορές την εικονική πραγματικότητα, καλούμεθα να αποφασίζουμε χωρίς κάθε φορά να μπορούμε να αντιληφθούμε πλήρως την πραγματικότητα, ενώ άλλες φορές, παρά την επιθυμία μας, οι παρεχόμενες πληροφορίες μάς κρατούν στην επιφάνεια των γεγονότων χωρίς να μας παρέχεται το σύνολο των δεδομένων και επομένως δεν γίνονται σαφείς με τις αποφάσεις μας οι επιπτώσεις τους στην πορεία του Οργανισμού.

Αναμφίβολα η δύναμη της εικόνας (power point κλπ), όσο και η διαχείριση της πληροφορίας είναι πολύ μεγάλη τόσο στο να πείθει όσο και στο να παρασύρει. Στον αντίποδα βέβαια βρίσκεται η δομημένη πληροφορία η οποία τεκμηριώνεται και παρουσιάζεται βάσει κανόνων ώστε να είναι ακριβής, τεκμηριωμένη και πλήρης.

Αναφέρομαι στο θέμα αυτό γιατί θεωρώ ότι ευθύνη κάθε υπεύθυνου στελέχους διοίκησης είναι να παρουσιάζει και να αναδεικνύει τα θέματά του στην αντικειμενική τους βάση και παράλληλα ευθύνη κάθε διοίκησης είναι να εφαρμόζει στην πράξη τους κανόνες και τις αρχές που υπαγορεύει η σύγχρονη διακυβέρνηση των Οργανισμών.

Η σωστή διακυβέρνηση περιλαμβάνει τη θέσπιση κανόνων, πολιτικών και διαδικασιών για την επικοινωνία, την ενημέρωση και τη διαχείριση των σχέσεων μεταξύ της διοίκησης και όλων των άλλων μερών (συμμετόχων - stakeholders) με τα οποία αυτή έχει σχέση και εξαρτάται για την εκτέλεση του έργου της. Κύρια προϋπόθεση είναι η εξασφάλιση από κάθε άποψη κανόνων διαφάνειας, η παρουσίαση της πραγματικότητας και η δυνατότητα απρόσκοπτης πρόσβασης κάθε μέρους (συμμετόχου) στις πληροφορίες (γενικές, οικονομικές κ.ά.) που το αφορούν προκείμενου αυτό να έχει πλήρη γνώση για τα θέματά του ώστε να μπορεί όταν χρειαστεί να λάβει τις σωστές αποφάσεις.

Καθοριστικό ρόλο στην υπεύθυνη διακυβέρνηση παίζει το πνεύμα και ο τρόπος σκέψης και δράσης των μελών του διοικητικού συμβουλίου. Η σωστή κατανομή των ρόλων, η γνώση των δικαιωμάτων και των υποχρεώσεών τους, η κατανόηση πριν την ανάληψη των καθηκόντων τους του περιεχομένου και των ευθυνών τους, οι ειδικότερες υποχρεώσεις που απορρέουν σε συνδυασμό με την ιστορία και την πορεία του Οργανισμού, η τήρηση των καθηκόντων τους και τέλος η αντικειμενική αξιολόγηση και ο έλεγχος. Ένας έλεγχος που πρέπει να είναι διαρκής και είναι ευθύνη μέσα στο διοικητικό συμβούλιο κυρίως των μη εκτελεστικών μελών του (δηλαδή των μελών που δεν έχουν καθήκοντα) αλλά και βεβαίως του ανώτατου οργάνου, δηλαδή της Γενικής Συνέλευσης των μελών του.

Άξιο λόγου είναι επίσης να σημειωθεί ότι σε όλα ανά τον κόσμο τα κείμενα, νομικά ή μη περί διακυβέρνησης, γίνεται αναφορά στο ότι υποχρέωση και καθήκον των μελών κάθε διοικητικού συμβουλίου είναι η διαρκής επιδίωξη της ενίσχυσης της μακροχρόνιας αξίας και της προάσπισης του γενικού συμφέροντος του Οργανισμού. Αυτή η υποχρέωση και ταυτόχρονα το κύριο καθήκον υπαγορεύει σε κάθε υποψήφιο για το διοικητικό συμβούλιο μέλος πλήρη γνώση των συνθηκών, των δεδομένων και των ευθυνών (ατομικών – συλλογικών), τις οποίες αυτό θα αναλάβει, καθώς και την  επιβεβλημένη σοβαρότητα που πρέπει να δείξει όταν πλέον βρεθεί στο διοικητικό συμβούλιο με ή χωρίς εκτελεστικά καθήκοντα. Ταυτόχρονα αυτονόητο είναι σε συνδυασμό με τα προαναφερόμενα ότι κάθε διοικητικό συμβούλιο, στο σύγχρονο κόσμο μας, λειτουργεί και πρέπει να λειτουργεί με δημοκρατικές αρχές και κανόνες, όπου εξασφαλίζεται η ελεύθερη έκφραση άποψης και βούλησης των μελών του, ο σεβασμός της προσωπικότητας, καθώς και η προστασία της διατύπωσης διαφορετικής άποψης και θέσης. 

Στις μέρες μας υπεύθυνη και σοβαρή κρίνεται η στάση και η θέση κάθε μέλους διοικητικού συμβουλίου όταν αυτό και σύμφωνα με τα προαναφερόμενα, συμβάλει έμπρακτα στην κοινή επιδίωξη της ενίσχυσης της μακροχρόνιας αξίας και της προάσπισης του γενικού συμφέροντος του Οργανισμού.

Είναι ευτυχές το ότι στη διακυβέρνηση του ΣΕΠ μεμονωμένες κατά καιρούς δυσκολίες και εμπόδια που δημιουργούνται ξεπερνιούνται από την πλειοψηφία των ιθυνόντων με θετική σκέψη και γνώμονα την τήρηση της δέσμευσής τους να ενισχύουν με τις ενέργειες, τις αποφάσεις και τις πράξεις τους τη μακροχρόνια αξία και την προάσπιση του γενικού συμφέροντος, την Κίνηση και μόνο .

ΧΜΛ, 23.7.2010

Πανελλήνια Προσκοπικά Τζάμπορη !!! Λιγοστές οι διοργανώσεις στην εκατοντάχρονη ζωή του Ελληνικού Προσκοπισμού

Μικρός είναι ο απολογισμός των διοργανώσεων του θεσμού των Πανελληνίων Προσκοπικών Τζάμπορη στην εκατονταετή ιστορία του Ελληνικού Προσκοπισμού. Σε απόλυτους αριθμούς στην εκατονταετία έχουμε σχεδόν ένα Τζάμπορη κάθε 25 χρόνια!

Τα Τζάμπορη εθνικά, διεθνή ή παγκόσμια θεσμοθετήθηκαν στις αρχές του προηγούμενου αιώνα για να προάγουν τη συναδέλφωση και την φιλία μεταξύ των προσκόπων και ταυτόχρονα για να προσφέρουν μια μοναδική ευκαιρία πλούσιας αλλά και μεγαλειώδους από κάθε άποψη δράσης στους προσκόπους ηλικίας 11 έως 14 ετών.

Στα Τζάμπορη δίδεται η δυνατότητα τα παιδία να ζήσουν με παιδιά άλλων περιοχών, αλλά και χωρών, και να αντιληφθούν τη διάσταση του Προσκοπισμού που αναμφίβολα ξεπερνά τα στενά όρια της Ομάδας τους, της πόλης τους, του νομού τους και πολλές φορές και της πατρίδας τους. Να αποκτήσουν νέους φίλους και κυρίως νέες προσκοπικές εμπειρίες μια που το πρόγραμμα είναι πρωτότυπο, ελκυστικό, με πολλά μέσα και υλικά και βεβαίως με πρωτότυπες εκπλήξεις.

Η ιστορία των εθνικών μας Τζάμπορη περιλαμβάνει τρία πραγματοποιθέντα και ένα που πρόκειται να γίνει φέτος το καλοκαίρι. Ήτοι:

• 1950, 1^η Πανελλήνια Κατασκήνωση στο Διόνυσο με την ευκαιρία του εορτασμού των 40 χρόνων του ΣΕΠ.
• 1960, 2^ο Πανελλήνιο Προσκοπικό Τζάμπορη στην Αμφίκλεια με την ευκαιρία του εορτασμού 50 χρόνων του ΣΕΠ.
• 1998, 3^ο Πανελλήνιο Προσκοπικό Τζάμπορη, στη Σκοτίνα Πιερίας
• 2010, 4^ο Πανελλήνιο Προσκοπικό Τζάμπορη, στα Καμένα Βούρλα.

Αξίζει να αναφερθεί και να επισημανθεί ότι μεταξύ των ετών 1960 και 1998, το 1963 μεσολάβησε το 11^ο Παγκόσμιο Προσκοπικό Τζάμπορη στο Μαραθώνα Αττικής, το οποίο αποτέλεσε στολίδι στο θεσμό των Παγκοσμίων Τζάμπορη λόγω των καινοτομιών που εισήγαγε στο πρόγραμμα των Τζάμπορη. Αναμφίβολα το 11^ο Παγκόσμιο Προσκοπικό Τζάμπορη παραμένει στην ιστορία του ΣΕΠ ως ένα εκ των μεγαλυτέρων γεγονότων της εκατονταετίας του Ελληνικού Προσκοπισμού.

Από την παράθεση των ετών πραγματοποίησης των Πανελληνίων Τζάμπορη είναι εμφανής η επιδίωξη των διοικήσεων του ΣΕΠ της μεταπολεμικής περιόδου αυτά να αποτελούν την κορυφαία δράση του εορτασμού κάθε δεκαετίας του Προσκοπισμού στην Ελλάδα. Γεγονός που τηρήθηκε για δυο δεκαετίες 1950 και 1960. Μετά όμως… χρειάστηκαν 38 ολόκληρα χρόνια για να φτάσουμε στο 1998 και να πραγματοποιηθεί το 3^ο Πανελλήνιο Προσκοπικό Τζάμπορη.

Όσοι από τους μεγαλύτερους έχουν ζήσει ως πρόσκοποι ένα ή και περισσότερα από τα τρία αυτά Τζάμπορη, και πολύ περισσότερο το 11^ο Παγκόσμιο Τζάμπορη του Μαραθώνα, αναμφίβολα τα θυμούνται ως μοναδικά προσκοπικά γεγονότα στη ζωή τους, πλούσια σε εμπειρίες, νέες φιλίες και γνώσεις.

Σήμερα, λίγο πριν την πραγματοποίηση του 4^ου Πανελληνίου Προσκοπικού Τζάμπορη στα Καμένα Βούρλα Φθιώτιδος η προετοιμασία είναι πυρετώδης. Όλοι, Κεντρική Διοίκηση, Κεντρικό Αρχηγείο, Περιφερειακές Εφορείες και Ομάδες Προσκόπων σε κάθε πόλη της Ελλάδος προετοιμάζονται και ήδη ζουν στον παλμό της μεγάλης δράσης. Αισιόδοξα φτάνουν τα μηνύματα από κάθε γωνία της Ελλάδας, τον Απόδημο Ελληνισμό και την Κύπρο για τη συμμετοχή και την προετοιμασία προσκόπων και ενηλίκων στελεχών. Ακόμα και οι τελευταίοι που αμφιταλαντεύονται στο δίλλημα κατασκήνωση Ομάδας ή Τζάμπορη φαίνεται να έχουν πιστεί ότι αν δεν μπορούν να γίνουν και τα δυο, γεγονός το οποίο θα ήταν ιδανικό, προτεραιότητα πρέπει να δοθεί από όλους στη συμμετοχή των παιδιών της Ομάδας τους στο Τζάμπορη. Και τούτο γιατί στην 3ετή ή 4ετή ζωή του κάθε προσκόπου στην Ομάδα, με την συχνότητα που μέχρι σήμερα έχουν πραγματοποιηθεί τα εθνικά Τζάμπορη, δεν είναι εύκολο παιδιά αυτής της ηλικίας να έχουν ζήσει ένα προσκοπικό Τζάμπορη. Να έχουν μια τόσο ξεχωριστή εμπειρία!

Σε μια εποχή εξαιρετικά δύσκολη οικονομικά για την Πατρίδα μας, ίσως την δυσκολότερη μέχρι σήμερα, αλλά και για κάθε ελληνική οικογένεια, όλα τα ενήλικα στελέχη του ΣΕΠ και ειδικότερα αυτά του Κλάδου Προσκόπων θα πρέπει να καταβάλουν κάθε δυνατή προσπάθεια με μέτρο, σύνεση και πολύ κέφι ώστε να πραγματοποιηθεί ένα Τζάμπορη αντάξιο του θεσμού και της εκατονταετούς ιστορίας του ελληνικού Προσκοπισμού.

Ας είναι το 4^ο Πανελλήνιο Προσκοπικό Τζάμπορη εφαλτήριο για τον Κλάδο Προσκόπων να ξεπεράσει τις δυσκολίες και τις αδυναμίες του ώστε να χαράξει νέα δυναμική ρότα που θα τον φέρει εκ νέου στην πρωτοπορία της Κίνησης. 

Όλοι οι πρόσκοποι θα πρέπει να είναι εκεί!

          

ΧΜΛ 28.5.2010

Ενωθείτε με τον υπέροχο κόσμο των νικητών!

Λίγο πριν το Πάσχα είχα την ευκαιρία, εκπροσωπώντας το Σ.Ε.Π., να βρεθώ για λίγο στις εγκαταστάσεις της Οργανωτικής Επιτροπής των Παγκοσμίων Αγώνων Special Olympics ΑΘΗΝΑ 2011 που θα πραγματοποιηθούν από 25 Ιουνίου μέχρι 4 Ιουλίου 2011.

Η εμπειρία ήταν άκρως ενδιαφέρουσα καθόσον έμαθα πράγματα τα οποία μέχρι πρότινος γνώριζα λίγο ή και καθόλου.

Τα Special Olympics είναι ένας μη κερδοσκοπικός οργανισμός που ιδρύθηκε το 1968, δίνοντας μορφή στο όραμα της ιδρύτριάς του, Eunice Kennedy Shriver (1921-2009), αδελφής του Προέδρου των Η.Π.Α John F. Kennedy. Ένα όραμα που γεννήθηκε τον Ιούνιο του 1962 σε μία θερινή κατασκήνωση στο σπίτι της Eunice, όπου κλήθηκαν παιδιά και ενήλικες με διανοητική αναπηρία, προκειμένου η ίδια να ανιχνεύσει τις δυνατότητές τους σε διάφορες αθλητικές δραστηριότητες. Δύο μόλις χρόνια μετά, το καλοκαίρι του 1968, λαμβάνουν χώρα στο Illinois των Η.Π.Α οι πρώτοι Διεθνείς Θερινοί Αγώνες Special Olympics με συμμετέχοντες 1.000 αθλητές με διανοητική αναπηρία από 26 Πολιτείες των Η.Π.Α και τον Καναδά, ενώ το Δεκέμβριο του 1971 τα Special Olympics λαμβάνουν από την Ολυμπιακή Επιτροπή των Η.Π.Α το προνόμιο να είναι μεταξύ των δύο φορέων στην Αμερική που έχουν το δικαίωμα να φέρουν το τίτλο “Olympics”.

Από τότε μέχρι σήμερα, τα Special Olympics έχουν εξελιχθεί σ’ ένα Παγκόσμιο Κίνημα που δίνει την ευκαιρία σε 3,1 εκατομμύρια ανθρώπους με διανοητικές δυσκολίες από 185 χώρες του κόσμου, κυρίως μέσω του αθλητισμού, να ενισχύουν την αυτοεκτίμησή τους, να ανακαλύπτουν τις ξεχωριστές τους ικανότητες και με τους τρόπους αυτούς να αποτελούν ενεργά και χρήσιμα μέλη των κοινοτήτων τους.

Οι Παγκόσμιοι Αγώνες πραγματοποιούνται κάθε δυο χρόνια, εναλλασσόμενοι σε θερινούς και χειμερινούς. Οι πιο πρόσφατοι το 2003 φιλοξενήθηκαν στην Ιρλανδία, το 2005 οι Χειμερινοί στην Ιαπωνία, ενώ η Κίνα φιλοξένησε τους Παγκόσμιους Αγώνες του 2007. Τέλος οι χειμερινοί Αγώνες του 2009, φιλοξενήθηκαν στο Άινταχο των Η.Π.Α.

Τα Special Olympics Ελλάς ιδρύθηκαν το 1987 ως ένα μη κερδοσκοπικό, αθλητικό και εκπαιδευτικό σωματείο με σκοπό την ένταξη των Ελλήνων με διανοητική αναπηρία στο Παγκόσμιο Κίνημα των Special Olympics, προσφέροντας σε αυτούς τη δυνατότητα να αναδείξουν τις ιδιαίτερες ικανότητές τους και να τις προβάλλουν στην παγκόσμια κοινότητα, μέσα από τη συμμετοχή τους σε διεθνείς αθλητικές διοργανώσεις. Ταυτόχρονα, ανέλαβαν την ευθύνη να εμπνεύσουν στην ελληνική κοινωνία και την πολιτεία το σεβασμό στη διαφορετικότητα των ανθρώπων με διανοητική αναπηρία, τις ξεχωριστές ανάγκες τους και την πεποίθηση ότι αποτελούν χρήσιμα και ισότιμα μέλη αυτής της κοινωνίας.
Στην Ελλάδα, οι αθλητές που συμμετέχουν σε αθλητικές διοργανώσεις των Special Olympics φτάνουν τις 12.000.

Συχνά για όσους δεν ξέρουν υπάρχει μια σύγχυση μεταξύ του τι είναι Special Olympics και Παραολυμπιακοί Αγώνες. Τα Special Olympics και οι Παραολυμπιακοί είναι δυο διαφορετικές οργανώσεις που έχουν αναγνωρισθεί από τη Διεθνή Ολυμπιακή Επιτροπή. Στα Special Olympics συμμετέχουν αθλητές με διανοητική αναπηρία όλων των βαθμίδων ικανότητας. Ένα πολύ μικρό ποσοστό των αθλητών Special Olympics έχει και σωματική αναπηρία. Στους Παρολυμπιακούς συμμετέχουν αθλητές έξι κατηγοριών αναπηρίας που αγωνίζονται μόνο σε ανώτατο αθλητικό επίπεδο. Στα Special Olympics ισχύει η βασική αρχή των αγώνων πως μέσα από τον ανταγωνισμό και το “ευ αγωνίζεσθαι” θα καθοριστεί ο «καλύτερος» αθλητής ή ομάδα.

Οι Παγκόσμιοι Αγώνες Special Olympics ΑΘΗΝΑ 2011, ενσωματώνουν τα παρακάτω στοιχεία:

·       22 Ολυμπιακού Τύπου Αθλήματα

·       30 Αγωνιστικές Εγκαταστάσεις

·       185 Εθνικά Προγράμματα Special Olympics

·       7.000 Αθλητές

·       3.000 Συνοδοί Αποστολών

·       2.000 Διαιτητές - Κριτές

·       25.000 Εθελοντές

·       40.000 μέλη των οικογενειών των αθλητών

·       Θεατές από όλο τον κόσμο και

·       Δημοσιογράφοι

Είναι ιδιαίτερα σημαντικό που το Σώμα Ελλήνων Προσκόπων μαζί με το αδελφό Σώμα του Ελληνικού Οδηγισμού, τον Ελληνικό Ερυθρό Σταυρό, το Λύκειο των Ελληνίδων και το Έργο Πολιτών τον Δεκέμβριο του 2008 υπέγραψαν Διακήρυξη Αρχών Συνεργασίας για την από κοινού ανάληψη δράσης με την Οργανωτική Επιτροπή των Special Olympics ΑΘΗΝΑ 2011 για την : 1. Ευαισθητοποίηση των μελών τους, 2. Προβολή των αγώνων και ανάδειξη του Προγράμματος εθελοντισμού στο ευρύτερο κοινό, 3. Ενεργή συμμετοχή στη διαδικασία προσέλκυσης, επιλογής και εκπαίδευσης των εθελοντών, 4. Αξιοποίηση της εμπειρίας και τεχνογνωσίας, μέσω ιδίως της συμμετοχής μελών τους σε επιτροπές και ομάδες εργασίες.

Η παρουσία του Σ.Ε.Π. στο μεγάλο αυτό παγκόσμιο γεγονός είναι μια εξαιρετική ευκαιρία ευαισθητοποίησης των μελών του για τα άτομα με αναπηρία και τις ίσες ευκαιρίες που αυτά έχουν και πρέπει να έχουν  με τη συμμετοχή τους στην κοινωνική ζωή και δράση. Είναι σημαντικό να “ανοίξει” εκ νέου η προσπάθεια που στα μέσα της δεκαετίας του ’90 είχε με υπευθυνότητα ξεκινήσει και λειτουργήσει για μερικά χρόνια, αλλά έμεινε στη συνέχεια στον αέρα.

Χρήσιμα links:

http://www.athens2011.org

http://www.specialolympics.org

http://www.specialolympicshellas.gr

https://viewteam.viewpointtech.com/athens2011_vol_gr/DesktopDefault.aspx

Κύρια ενέργεια στην κατεύθυνση αυτή κάθε ενηλίκου μέλους του Σ.Ε.Π. είναι να λάβει μέρος ως εθελοντής στους Παγκόσμιους Αγώνες Special Olympics ΑΘΗΝΑ 2011 εξασφαλίζοντας έτσι μια ικανή αριθμητικά παρουσία αντάξια της εκατονταετούς ιστορία του.

Ας ενωθούμε λοιπόν με τον υπέροχο πραγματικά κόσμο των νικητών!

Χ.Μ.Λ. 22.4.2010