Μονοπάτι Παρνασσού

Πώς υπερβαίνουμε τις δυσκολίες βουνό

Με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο ο Παρνασσός, το πανέμορφο αυτό βουνό της Στερεάς Ελλάδας, τα τελευταία 36 χρόνια έχει ανοίξει μονοπάτια στη ζωή μου.

Το πιο πρόσφατο από αυτά είναι αυτό του ορεινού τρεξίματος, λαμβάνοντας μέρος τόσο πέρσι τέτοιο καιρό, όσο και την περασμένη Κυριακή 29.4.2012 στον αγώνα ΜΟΝΟΠΑΤΙ ΠΑΡΝΑΣΣΟΥ 2012.

Ο Παρνασσός εκτείνεται στους νομούς Βοιωτίας, Φθιώτιδας και Φωκίδας. Έχει μέγιστο ύψος 2.457 μέτρα και είναι ένα από τα υψηλότερα βουνά της Ελλάδας. Στα βορειοδυτικά ενώνεται με τη Γκιώνα, ενώ στα νότια συνδέεται με την Κίρφη. Ο Παρνασσός είναι άμεσα συνδεδεμένος με την ελληνική ιστορία και μυθολογία, κυρίως για το σπουδαιότερο μαντείο της Αρχαίας Ελλάδας που ήταν χτισμένο πάνω στα ιερά χώματά του, το Μαντείο των Δελφών.

Σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία, το βουνό οφείλει το όνομά του στον ήρωα Παρνασσό, ο οποίος είχε κτίσει πάνω στο βουνό μία πόλη, η οποία καταστράφηκε από τον κατακλυσμό του Δευκαλίωνα. Τότε οι κάτοικοι της πόλης ακολουθώντας τις κραυγές των λύκων οδηγήθηκαν ψηλότερα στο βουνό για να γλιτώσουν από τον κατακλυσμό, όπου έχτισαν μια νέα πόλη την οποία ονόμασαν Λυκώρεια, που σημαίνει κραυγές των λύκων. Το όνομα αυτό διασώζεται μέχρι και σήμερα ελαφρώς παραλλαγμένο. Ο Παρνασσός παλαιότερα ονομαζόταν Λιάκουρα, που αποτελεί δημώδη ονομασία που συναντάται κυρίως στα κλέφτικα τραγούδια και προέρχεται από το Λυκώρεια. Επίσης, έτσι ονομάζεται η υψηλότερη κορυφή του Παρνασσού.

Την πρώτη μου επαφή με τον Παρνασσό την είχα το 1976 σε ηλικία 21 ετών, νεαρός Υπαρχηγός τότε της 1^ης Ομάδας Ναυτοπροσκόπων Παλαιού Φαλήρου, παρακολουθώντας  την 25^η  Σχολή Διακριτικού Δάσους  Κλάδου Προσκόπων που πραγματοποιήθηκε στο Προσκοπικό μας Κέντρο της Περδικόβρυσης. Η Σχολή αυτή εκτός από τις πολλές ωφέλιμες γνώσεις που μου έδωσε  μου άνοιξε ένα νέο μονοπάτι στην παιδαγωγική αξία της Προσκοπικής Κίνησης και την αξιοποίηση σύγχρονων  σκέψεων και απόψεων στην εφαρμογή του Προσκοπικού Προγράμματος. 

Στον Παρνασσό προσκοπικά έχω βρεθεί και έχω ζήσει ξεχωριστές στιγμές, πάρα πολλές φορές, είτε συμμετέχοντας ή και διευθύνοντας  Σχολές Διακριτικού Δάσους του Κλάδου Προσκόπων, είτε οργανώνοντας ως Έφορος Προσκόπων της Γ.Ε. το Πανελλήνιο Τζαμπορέτο Ενωμοταρχών το 1984 με την ευκαιρία της έναρξης του εορτασμού των 75 χρόνων του Σ.Ε.Π., είτε  ηγούμενος ως Γενικός Έφορος της ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΦΙΛΙΑΣ ΕΝΩΜΟΤΑΡΧΩΝ το 1994.

Τα προσκοπικά μονοπάτια που μου άνοιξε ο Παρνασσός είναι τα ακόλουθα:

·      Της βαθύτερης γνώσης της Αποστολής του Προσκοπισμού και της αξίας της Προσκοπικής Μεθόδου στην εφαρμογή  του Προσκοπικού Προγράμματος

·      Της ανάπτυξης των οργανωτικών και ηγετικών ικανοτήτων μου

·      Της συνεργασίας και γνωριμίας με νέους ανθρώπους, καθώς και της δημιουργίας νέων φιλιών.

Όμως αυτό το βουνό δε σταμάτησε να με διδάσκει. Διανύοντας την περίοδο της ωριμότητας  στον κύκλο της ζωής μου και αναζητώντας νέες εμπειρίες και γνώσεις,  πριν δύο χρόνια μετά από μια απογοητευτική συμμετοχή (από πλευράς προσδοκώμενου χρόνου τερματισμού) στον 28^ο Κλασικό Μαραθώνιο της Αθήνας 2010 αποφάσισα να διευρύνω την αθλητική μου δραστηριότητα και εκτός των αγώνων δρόμου μεγάλων αποστάσεων (10km, Ημιμαραθώνιος & Μαραθώνιος) και να επιχειρήσω να λάβω μέρος και σε αγώνες ορεινού τρεξίματος ή βουνού (mountain running). Ξεκίνησα από αγώνες στα βουνά της Αττικής, ήτοι την Πεντέλη, τον Υμηττό και την Πάρνηθα και συνέχισα με αγώνες στο Καλλίδρομο και τον Παρνασσό.

Την Κυριακή 29.4.2012 ήταν η δεύτερη συνεχομένη χρονιά συμμετοχής στο ΜΟΝΟΠΑΤΙ ΠΑΡΝΑΣΣΟΥ 2012.

Ο αγώνας  περιελάμβανε απόσταση συνολικού μήκους 24.200 μέτρων σε μονοπάτια, δασικούς δρόμους και ένα μικρό μέρος άσφαλτο με συνολική υψομετρική ανάβαση 1660 περίπου μέτρων. Ήταν δρόμος με σημαντικές απαιτήσεις αντοχής και εμπειρία κίνησης σε ορεινό πεδίο και σε ορισμένα σημεία απαιτούσε  την ιδιαίτερη προσοχή των αθλητών.

Το τρέξιμο στο βουνό είναι μια ξεχωριστή εμπειρία που συνδυάζει:

·      Πολύ καλή αερόβια ικανότητα, (αντοχή) καθόσον  υπάρχουν πολλές ανηφόρες και  κατηφόρες  και οι συχνές εναλλαγές τους απαιτούν την αναπνευστική προσαρμογή του αθλητή.

·      Υψηλή ικανότητα αντίληψης θέσης στο χώρο και αντανακλαστική αντίδραση για επίτευξη ισορροπίας, λόγω του ανώμαλου - και πολλές φορές ασταθούς- εδάφους. Τούτη απαιτείται να διατηρείται ακόμη και σε μεγάλη κόπωση, όταν η επιδεξιότητα και η κιναισθησία μειώνονται σημαντικά.

·      Αθλητές γυμνασμένους και σε άλλες μυϊκές ομάδες των άκρων και του κορμού, περισσότερο από τους άλλους δρομείς καθόσον το  απαιτούν απρόβλεπτες στροφές, αλλαγές πορείας, άλματα, τρέξιμο σε μαλακό έδαφος (άμμος, υγρό ή οργωμένο χώμα) και αστάθεια του εδάφους.

Όλα τα παραπάνω συνειρμικά παραπέμπουν τη σκέψη και το μυαλό μου στις σοβαρές δυσκολίες  με τις οποίες βρισκόμαστε αντιμέτωποι ιδιαίτερα τα τελευταία δύο χρόνια ως Έλληνες αλλά και ως άτομα και στο πώς με άλλο τρόπο σκέψης θα μπορέσουμε να τις υπερβούμε, να τις διέλθουμε με επιτυχία, να μη χάσουμε την ισορροπία μας και να μη μας πάρουν από κάτω.

Ο λαός μας πολλές φορές προκειμένου να χαρακτηρίσει κάποιες δυσκολίες ως σημαντικές και ενδεχομένως ανυπέρβλητες λέει ότι αυτές είναι ΒΟΥΝΟ!

Από την παράθεση όλων των προαναφερόμενων για την επίδραση του ΠΑΡΝΑΣΣΟΥ στη ζωή μου, μπορώ να συνδυάσω και να συμπεράνω ότι οι «ΔΥΣΚΟΛΙΕΣ ΒΟΥΝΟ» μπορούν, ναι μπορούν να υπερκεραστούν με:

·      Νέες γνώσεις

·      Νέες ικανότητες

·      Διαρκή ετοιμότητα και άσκηση

·      Εμμονή

Έτσι θα διευρύνουμε τους ορίζοντες μας, θα αυξήσουμε την αντοχή μας, θα ενισχύσουμε την ευελιξία μας και βεβαίως με υπομονή και αισιοδοξία  θα κατορθώσουμε να πετύχουμε το στόχο μας, να υπερβούμε τις δυσκολίες ΒΟΥΝΟ.

Πάντα υπάρχουν ΜΟΝΟΠΑΤΙΑ για να μας ΟΔΗΓΟΥΝ!!!

ΧΜΛ, 2.5.2012