Με το 2010 που φεύγει σε λίγες ώρες, ολοκληρώνεται η πρώτη δεκαετία του 21ου αιώνα. Καθώς πλησιάζει το τέλος του 2010 εν αντιθέσει σχεδόν με το τέλος κάθε προηγούμενης χρονιάς, ένα έντονο συναίσθημα απογοήτευσης και στενοχώριας βρίσκεται διάχυτο μέσα μου. Και τούτο γιατί παρόλο που τελειώνει ένας δύσκολος χρόνος και ένας νέος χρόνος σε λίγο θα ανατείλει και θα αρχίσει να μετράει τη δική του διαδρομή προαισθάνομαι ότι ο χρόνος αυτός, το 2011, θα είναι ακόμα δυσκολότερος.
Στα 37 χρόνια της ενήλικης ζωής μου δεν μπορώ να θυμηθώ άλλη χρονιά που να ήμουν τόσο προβληματισμένος για το τι θα συναντήσουμε το χρόνο που έρχεται. Η ιδιαίτερα δυσχερής θέση στην οποία βρίσκεται η Πατρίδα μας, αντιμέτωπη με μεγάλα οικονομικά προβλήματα έχουν ανορθώσει γύρω μας εμπόδια που καλούμεθα όλοι οι Έλληνες να τα λύσουμε μέσω δραστικών μειώσεων του εισοδήματός μας, καθώς και της επιβολής περισσότερων άμεσων και έμμεσων φόρων, μέτρα τα οποία περιορίζουν τον ορίζοντα των προσδοκιών μας και κλονίζουν τις ελπίδες μας και κάθε ενδεχόμενο για καλύτερες μέρες. Φθάνοντας μια ανάσα πριν την εθνική χρεοκοπία, οφείλουμε να αναζητήσουμε νέους τρόπους ατομικής, οικογενειακής και κάθε άλλης συλλογικής επιβίωσης στηριζόμενοι μάλλον αποκλειστικά στις δυνάμεις και τις ικανότητές μας.
Σε αυτή τη δύσκολή αναμφίβολα κατάσταση, είμαστε όλοι εκτεθειμένοι, ως άτομα, οικογένειες, επιχειρήσεις αλλά και Οργανισμοί. Για τους νέους ανθρώπους που ξεκινούν την επαγγελματική τους σταδιοδρομία η αύξηση της ανεργίας μειώνει τις ευκαιρίες της απρόσκοπτης επαγγελματικής αποκατάστασης. Για όσους από εμάς βρισκόμαστε ήδη αρκετά χρόνια στην παραγωγική διαδικασία οι μειώσεις των αμοιβών, η ασφαλιστική αβεβαιότητα αλλά και η εύθραυστη λειτουργία της αγοράς και των επιχειρήσεων ενισχύουν την ανασφάλεια της επόμενης μέρας με ή χωρίς δουλειά. Τέλος οι συνταξιούχοι βλέπουν τις συντάξεις τους, στη πλειοψηφία μικρές, να γίνονται ακόμα μικρότερες, προσεγγίζοντας τα όρια της φτώχιας και της αναξιοπρεπούς επιβίωσης.
Σε αυτήν τη διάχυτη έλλειψη αισιοδοξίας και προοπτικής όπου είναι έμπρακτα επιβεβαιωμένο ότι έχουν χαθεί το μέτρο και η αίσθηση των ορίων, η σοβαρότητα και η λογική, καθώς και η συνέπεια, η ειλικρίνεια και η διαφάνεια, οφείλουμε να αντιτάξουμε ατομικές και ομαδικές ικανότητες οι οποίες θα μας βοηθήσουν να ξεπεράσουμε τις υπάρχουσες δυσκολίες και αντιξοότητες αλλά και να ανταπεξέλθουμε στις τυχόν νέες. Να αυξήσουμε την υπομονή μας και να ασκήσουμε περισσότερο την αντοχή μας. Κυριότερο δε απ’ όλα θα είναι να μάθουμε να κάνουμε όσα κάναμε χθες, αλλά και αν θελήσουμε και περισσότερα, με μεγαλύτερη ευρηματικότητα αλλά και με δραστικά λιγότερα οικονομικά και υλικά μέσα.
Σε αυτήν τη δύσκολη εποχή που ζούμε και θα συνεχίσουμε - δε μπορώ να υπολογίσω ακόμα για πόσο - να ζούμε, ένας καλός Πρόσκοπος διαθέτει ικανότητες που μέσα κυρίως από το παιχνίδι και τη δράση αλλά και την εν πολλοίς “ασκητικού τύπου” διαβίωση στη φύση έχει καλλιεργήσει και μπορεί να τις θέσει στην πράξη για να αντιμετωπίσει την αβεβαιότητα και να υπερπηδήσει κάθε δυσκολία.
Ξεχωρίζω για τις δυσκολίες που είναι μπροστά μας από τις ικανότητες αυτές τις ακόλουθες:
Την αισιοδοξία. Να συνεχίσουμε να βλέπουμε τη φωτεινή όψη των πραγμάτων και μέσα από τις δυσκολίες να αναδεικνύουμε την ελπίδα και το θετικό, στοιχεία που μας βοηθούν να ενδυναμώνουμε την αυτοπεποίθησή μας και μας δίνουν δύναμη να υπερπηδούμε κάθε εμπόδιο.
Τη συλλογικότητα. Εκεί που οι άνθρωποι γύρω μας λόγω των δυσκολιών γίνονται περισσότερο εσωστρεφείς, εμείς ως πρόσκοποι προτάσσουμε τη δύναμη της ομάδας, της φιλίας και τη συνέργεια γιατί αυτές είναι πολλαπλάσιες κάθε ατομικής δύναμης και κατ’ επέκταση μπορούμε να πάμε τα πράγματα πολύ μακρύτερα μαζί με τους άλλους παρά μόνοι μας.
Την Εργατικότητα. Με πρόγραμμα, διαρκή αξιολόγηση και σταθερά βήματα να εξασφαλίζουμε και να κατακτούμε κάθε μέρα το καλύτερο, ώστε να αυξηθεί η παραγωγικότητα, διαρκές ζητούμενο κάθε κοινωνίας και οικονομίας που θέλει να ξεπεράσει τα προβλήματά της και να επιστρέψει όσο ταχύτερα γίνεται στην ευημερία.
Την Ειλικρίνεια. Λέγοντας τα πράγματα με το όνομα τους και προτάσσοντας την αλήθεια μπορούμε καλύτερα να προσαρμόσουμε τη συμπεριφορά, τη σκέψη και τη δράση μας στα πραγματικά προβλήματα, να είμαστε περισσότερο δεκτικοί στα δεδομένα και τη διαφορετικότητα ώστε να κάνουμε τα σωστά πράγματα σωστά.
Την Αποφασιστικότητα. Για να ξεπερνάμε τις δυσκολίες με τόλμη και λογική και με αντικειμενικότητα να κάνουμε τις επιλογές εκείνες οι οποίες δε θα εξυπηρετούν το βραχυχρόνιο ατομικό συμφέρον αλλά τη μακροχρόνια προσωπική και συλλογική ευημερία και πρόοδο.
Αυτές οι πέντε ικανότητες σε τούτη τη δύσκολη εποχή μπορούν να προταχθούν ως βασικές ικανότητες επιβίωσης. Ας δουλέψουμε εντατικά για να τις αναπτύξουμε ως κύριες προσωπικές ικανότητες και ως ενήλικες μέσω του προσωπικού παραδείγματος να ενθαρρύνουμε τα παιδία και τους νέους εντός και εκτός Προσκοπισμού να κάνουν το ίδιο με εμάς, καθόσον είναι βέβαιο ότι μόνοι μας δεν μπορούμε να κάνουμε τον κόσμο καλύτερο.
Ζητούμενο λοιπόν για το 2011 ας είναι η εντατική άσκηση και εφαρμογή των βασικών ικανοτήτων επιβίωσης σε δύσκολους καιρούς.
Καλή Χρονιά με υγεία !
ΧΜΛ, 31.12.2010
